Spoed & crisis
Hoe humor helpt, zelfs in een crisissituatie | Crisis Interventie Team
#crisis interventie teamSoms kan een klein grapje in een zware, heftige situatie, net voldoende lucht te brengen om weer verder te gaan. Nicole werkt bij het crisisinterventieteam komt vaak in gezinnen waar het echt helemaal uit de hand is gelopen. Zij merkt dat een beetje humor juist ook in dit soort situaties kan helpen om de spanning te breken. Ze schreef een mooie blog over een situatie om dit te illustreren.
Midden in de nacht, een melding.
03.30 uur, of is dat vroeg in de ochtend?
Lichtelijk geïrriteerd neem ik mijn telefoon op.
Lag net in bed nadat ik een melding had uitgetypt.
De meldkamer hoort mijn stem en vraagt voorzichtig of ze al tegen me mag praten.
Ik sms alvast mijn collega die samen met mij dienst heeft omdat ik hoor dat het de politie is die meldt
Dan weet je al dat je op pad moet.
Ik krijg een boze emoticon terug van hem J .
En ja hoor, we mogen op pad.
Een meisje van 17 jaar die er thuis uit knalt.
Ik had haar moeder al eerder gesproken deze avond, maar het is haar toch niet gelukt.
Mijn collega komt me halen.
Gaat doodmoe op de prullenbak zitten in mijn keuken en wacht “geduldig “ tot ik mee kan.
Samen rijden we naar het huis.
Daar aangekomen doet moeder open.
Moe en op.
Dochterlief zit huilend en boos aan de tafel in de woonkamer.
Wil niet mee met ons, armen over elkaar en zegt dat we de tering kunnen krijgen.
Vader komt in pyjama naar beneden.
Flanel, blauw met wit.
Mijn collega en ik “scannen” even snel de situatie.
Ik kijk naar het meisje.
Schat moeder in.
En zeg tegen de vader:
‘Wat heeft u een mooie pyjama, staat u goed!’
Gelukkig, een kleine glimlach bij het meisje.
Mijn collega grijpt deze opening en vertelt wat de bedoeling is.
Kort, duidelijk, geen ruimte voor discussie.
Ouders lijken opgelucht als ze zien dat hun dochter mee gaat werken.
Ze pakt wat spullen en een grote knuffelbeer.
We brengen haar naar een noodbed voor 1 nacht.
De hulpverlening die al betrokken is bij dit gezin moet er morgen mee verder.
Samen in de auto terug met mijn collega.
Beiden grinnikend over de pyjama van vader.
Beiden een beetje ontroerd over de knuffelbeer.
17 jaar, grote bek, slaat huis kort en klein.
En dan toch die knuffelbeer.
Nu maar hopen dat we niet meer gebeld worden.
Nicole Janssen,
medewerker Crisis Interventie Team
Jeugdbescherming west
Foto: Pixabay
Geef een reactie