Omgaan met een complexe scheiding: recept voor gedragswetenschappers
#kennisblogs voor professionalsOnze gedragswetenschappers hebben in een creatieve themabijeenkomst ‘Voeden en verbinden’ nagedacht over hoe zij vanuit hun rol zo goed mogelijk kunnen bijdragen aan het beschermen van kinderen. Dit deden zij aan de hand van vier thema’s. Geheel in de lijn van het thema, hebben zij een kookboekje gemaakt. Deze week deel 3 van de 4 thema’s: omgaan met een complexe scheiding:
Ingrediënten:
(wat heb je nodig?)
Enorm
vermogen om niet te oordelen
Dosis
kennis over de gevolgen voor de ontwikkeling van het kind
Voldoende
uitdrukkingsvaardigheden om het trauma en rouw bij kinderen en volwassenen bespreekbaar te maken
Afgemeten
analyse (op basis van richtlijn, landelijke werk wijze) waarbij op maat wordt gekeken en van daaruit planmatig gehandeld
Gepaste hoeveelheid
lef om grenzen in de strijd kunnen bepalen en te durven loslaten
Veel
duidelijkheid over rol van de gedragswetenschapper naar het gezin
Verfijnde
reflectievaardigheden
Grote
rol in het expliciet maken van wat er in de kamer gebeurt (parallel proces)
Bereiding:
(wat moet je doen?)
Begin met het verrijken van je expertise op de gevolgen voor de ontwikkeling van kinderen/jongeren wanneer zij getuige zijn van de complexe scheiding tussen hun ouders. Dit kan je doen door het volgen van trainingen of workshops en door uitwisseling met collega’s d.m.v. een gesprek of themamiddag. Hierbij kan je overwegen om externe experts op dit gebied uit te nodigen. Daarnaast is het wenselijk om actuele wetenschappelijke literatuur te raadplegen.
Zorg er vervolgens voor dat jij deze expertise gevraagd en ongevraagd kan benutten, zowel bij direct als bij indirect contact met cliënten. Wanneer het gaat om indirect contact, is het noodzakelijk dat ouders weten wat de rol is van de gedragswetenschapper op de achtergrond. Het is dus belangrijk om deze rol expliciet te maken vanaf de start.
Daarbij is een specifieke rol weggelegd voor jou als gedragswetenschapper in de analyse van wat er speelt. Het vermogen om niet te oordelen is zowel bij de jeugdbeschermer als de gedragswetenschapper essentieel. Hoewel het nuttig is om je een mening te vormen over wat de ouders aan helpende en hinderende dingen doen, is het van belang om vooral expliciet aan ouders te maken van wat er in de kamer gebeurt. Hiervoor is het nodig om door middel van metacommunicatie het onderliggende (parallelle) proces zichtbaar te maken. Jij als gedragswetenschapper kan dit proces ondersteunen.
Tot slot is er een bepaalde mate van lef nodig om onmogelijkheden onder ogen te kunnen zien en los te kunnen laten. Hiervoor is veel reflectie nodig waarin centraal staat, wat de casus met je doet en of dit je handelen belemmert. Jij als gedragswetenschapper hebt hierbij de expliciete rol om deze reflectie op gang te brengen.
Uit: Voeden en verbinden, recepten voor gedragswetenschappers van JBwest
Foto: Pixabay
Eerdere recepten:
Deel 1 Voorkomen seksueel misbruik: recept voor gedragswetenschappers
Deel 2 Gezinsgericht werken en cliëntparticipatie: recept voor gedragswetenschappers
Geef een reactie