Welkom op onze
blogpagina!

Gisteren ontdekte ik bij toeval op de website van het NIP een geanonimiseerde uitspraak die over mijn zaak leek te gaan. Ik weet dat het NIP de uitspraak altijd geanonimiseerd publiceert maar ik had verwacht dat ik deze eerst zelf zou krijgen.

De periode waarin de uitspraak kon verwachten was twee weken geleden ingegaan en naarmate de tijd verstreek, merkte ik dat ik steeds vaker mijn email checkte en de brievenbus in de gaten hield.

Omdat ik niet helemaal zeker wist of het mijn uitspraak betrof, heb ik de advocaat gebeld om te informeren of zij toevallig de uitspraak al binnen hadden. Ze was helaas niet bereikbaar. Toen heb ik het NIP zelf maar gebeld maar ook daar was de medewerker die hierover gaat pas over twee dagen weer bereikbaar. Gelukkig konden ze me uiteindelijk, na een aantal keer doorverbinden, toch naar de juiste persoon verwijzen die bevestigde dat het inderdaad om mijn zaak ging en dat de gehele klacht ongegrond verklaard was.

Pffff, wat een opluchting! Ik liep meteen naar mijn teamleider. Toen zij mij spontaan een knuffel gaf schoot ik vol. Mijn team maar ook andere collega’s kwamen me feliciteren. Dat vond ik heel fijn maar liet me tegelijkertijd telkens weer volschieten. Alle stress die zich had opgebouwd in de afgelopen tijd, kwam er in één keer uit.

Zoals dat gaat bij de jeugdbescherming, feliciteerde een collega me maar had me meteen nodig bij overleg over een spoeduithuisplaatsing. Ik veegde mijn tranen weg en ging door. Ik moest echt even schakelen.

Hierna ben ik naar huis gegaan om het te vieren en thuis kwamen echt alle emoties eruit; alle de spanning, de stress en de twijfels over mijn eigen functioneren. Wat een opluchting. Ik moest het er echt even uithuilen.

Ik heb steeds gezegd dat ik het écht goed vind dat ik als professional mijn professionele handelen moet laten toetsen als dit gevraagd wordt. Hiervan kan ik leren. En niet alleen ik maar ook de hele beroepsgroep kan van deze dingen leren en zich verbeteren. Dit komt de kwaliteit in de breedste zin ten goede. Maar dat is allemaal verstandelijk. Op emotioneel niveau heeft dit me enorm veel stress opgeleverd. Zelfs nu de uitspraak er is ben ik er nog niet helemaal zeker van dat het echt afgelopen is. De cliënten hebben namelijk nog twee maanden om in beroep te gaan waardoor ik pas uiterlijk in juni zeker weet of de procedure volledig afgerond is. Maar goed, voor nu laat ik het los.

Op basis van mijn ervaring zou ik iedereen die in een vergelijkbare situatie zit, de volgende tips willen meegegeven:

• Wees open als je dat durft. Als je open bent geef je mensen de kans om je te steunen.
• Laat je goed adviseren.
• Denk er over na waar je je post van het SKJ of NIP/NVO naar toe laat sturen. Dit kan je namelijk aangeven.
• Neem de tijd om je goed voor te bereiden.
• Reflecteer met collega’s.

Het was een stressvolle situatie die ik graag had overgeslagen. Maar als er mensen zijn die iets van mijn situatie hebben kunnen leren, vind ik dat heel fijn.

Marjolein gedragswetenschapper Jeugdbescherming west 

Het verhaal van Marjolein van de dag dat ze de brief op de mat vond, tot de uitspraak verscheen eerder op deze site:

Hoe is het om voor de tuchtcommissie te staan? Marjolein vertelt…

Wil je de uitspraak lezen? Dat kan. De geanonimiseerde uitspraak vind je hier