Welkom op onze
blogpagina!

Je bent bijna zeventien en woont in het land van je moeder. Maar je voelt je er niet thuis. Je bent te westers, je hebt een westers uiterlijk en je gedraagt je westers. Het is daar niet veilig, daarom ga je weg. Je moeder kan niet mee, dus je reist alleen, wat best spannend is. Dan kom je in Nederland, het land waar je eerder hebt gewoond toen je klein was en eventjes in je pubertijd. Je moeder heeft een verblijfadres geregeld, maar je kunt daar niet blijven. Je komt in het ‘systeem’ terecht; de kinderrechter spreekt een voorlopige voogdij uit. Je gaat naar school, je spreekt de taal niet goed en je leeft in de onzekerheid waar je mag gaan opgroeien. Moet jij dit allemaal alleen doen? 

Gelukkig komt er een liefdevol echtpaar om de hoek kijken. Nadat zij jouw verhaal hebben gehoord, kun je een tijdje bij hen blijven. Helaas niet voor lang. Dat vind jij moeilijk, want je hebt nu eindelijk een eigen plekje, je gaat naar school en je hebt een baantje. Je speelt zelfs in een bandje en dan moet je weer weg, maar waarheen?

Pleeggezin gevonden

Dan kom ik, je jeugdbeschermer, je vertellen dat we een pleeggezin hebben gevonden in de buurt. Boven verwachting, want de pleeggezinnen liggen niet voor het oprapen, zeker niet voor zeventienjarigen. Je moeder is net op bezoek in Nederland. Maar je bent een jonge volwassene en dus wil je niet naar een pleeggezin, want je kunt het zelf. Je hebt immers al een hele tijd voor jezelf moeten zorgen.

Jij wordt boos en je moeder ook. Zij wil namelijk dat je wél naar het pleeggezin gaat. Je opvangouders, je moeder, jij en ik discussiëren met elkaar in het Engels, Arabisch en het Nederlands. Uiteindelijk ga je overstag en als we kennismaken met het pleeggezin, ben je netjes en beleefd.

Achttien en dan?

Je wordt achttien jaar. De voogdijmaatregel eindigt, dus ik moet stoppen als je jeugdbeschermer. Toen je moeder op bezoek was in Nederland, hebben we met haar, je pleegmoeder en de pleegzorgwerker een evaluatiegesprek gehad. Je moeder vertelde dat ze heel trots op je is. Dat je goed je best doet op school en dat je je thuisvoelt in het gezin. Je moeder vertelde ook met tranen in haar ogen dat ze heel blij is met je pleegmoeder en dat je haar ‘mam’ noemt. Je moeder is gelukkig met het feit dat je twee moeders hebt die voor je zorgen. En ik deel met haar die trots.

Je gaat naar school, je Nederlands is stukken beter, je hebt een baantje, je sport met je pleegbroer en je speelt in een bandje op je gitaar. Je noemt je pleegouders ‘pap’ en ‘mam’. En wat ben ik blij dat vanaf juli van dit jaar de pleegzorg is verlengd tot eenentwintig jaar, want hierdoor kun je blijven in dit pleeggezin. Waar je mag opgroeien naar een nog sterkere volwassene en als je straks klaar bent met je middelbare school, je begeleiding van je pleegouders krijgt bij een hbo-studie. En als je er dan écht klaar voor bent, kun je op jezelf gaan wonen.

Heftig jaar…

Dit was voor jou een heel heftig jaar: je moest vluchten, verloor door de afstand je moeder, maar gelukkig vond je hier in Nederland toch een nieuw thuis, bij hele lieve pleegouders…

Simone, jeugdbeschermer

Foto: Pixabay

Lees ook onze andere praktijkverhalen op onze website