Welkom op onze
blogpagina!

‘Agressie tegen de jeugdbeschermer is indirect ook agressie tegen je kind’

Acht op tien jeugdbeschermers en jeugdreclasseerders heeft het afgelopen jaar te maken gehad met één of meerdere vormen van agressie, uiteenlopend van schreeuwen en schelden tot ernstige bedreigingen en fysiek geweld. Niet alleen worden ze in hun werk bedreigd, agressieve cliënten en ouders weten de jeugdbeschermers ook steeds vaker in hun privéleven te raken. Jeugdbeschermers komen in een gezin als er al veel hulpverlening is geweest. We begrijpen de wanhoop en onmacht van ouders, maar keuren agressie nooit goed.

Ook Luiza, die zelf al jarenlang te heeft met de jeugdbescherming en lid is van de cliëntenraad, keurt agressie tegen jeugdbeschermers absoluut niet goed. Luiza is drieëndertig jaar en moeder van drie dochters. We hebben Luiza gevraagd wat zij vindt van het feit dat er steeds meer agressie tegen jeugdbeschermers en jeugdreclasseerders wordt gebruikt.

Heb je gehoord over het manifest dat is aangeboden aan de Tweede Kamer over agressie tegen de jeugdbeschermers?
‘Ik heb het artikel gelezen. Ik ben tegen agressie in de jeugdzorg, maar begrijp soms wel waar het vandaan komt.’

Kun je uitleggen waar het vandaan komt?
‘Het komt voort uit onmacht. Soms raak je ontzettend gefrustreerd omdat je er bijvoorbeeld niet uitkomt met een jeugdbeschermer. Nooit een reden om agressie te gebruiken, maar ik snap dus waar het vandaan komt. Maar ik keur het nooit goed.’

Heb je een voorbeeld van agressie in de jeugdzorg?
‘Ik heb meegemaakt dat mijn jeugdbeschermer door agressie het werkveld moest verlaten omdat ze bedreigd werd. Uiteindelijk waren mijn kind en ik hier dus ook de dupe van omdat wij een hele goede band hadden met deze jeugdbeschermer en we dus weer helemaal opnieuw moesten beginnen met een andere jeugdbeschermer.’

Hoe zorg jij ervoor jouw frustratie niet leidt tot agressie?
‘In het begin trok in me heel erg terug en wilde ik niet meer meewerken, maar uiteindelijk heb ik geleerd dat je dan toch aan het kortste eind trekt en uiteindelijk je kind ook. Wat ik nu altijd doe, is dan even een stapje terug nemen en in gesprek blijven. En als ik geen klik heb en het niet werkt met de jeugdbeschermer word ik niet meer boos, maar ik blijf in gesprek. Desnoods met de leidinggevende. Uiteindelijk heb ik toen een andere jeugdbeschermer gekregen en werkte het veel beter en konden we er wel uitkomen. Ik ben daar natuurlijk ontzettend blij mee.’

Wat vind je ervan dat de noodklok wordt geluid?
‘Ik vind dat heel goed. Ik vind dat je te allen tijde met elkaar in gesprek moet blijven. Ik keur agressie nooit goed; ook niet als je boos of gefrustreerd bent. Agressie lost niks op. Agressie tegen de jeugdbeschermer is indirect ook agressie tegen je kind. Ik adviseer een andere ouder ook altijd: kom je er niet uit? Blijf praten en desnoods met een ander. Leg het voor, er is altijd wel iemand die naar jouw verhaal wil luisteren en die met een oplossing kan komen.’

Laura Vols, communicatieadviseur