Welkom op onze
blogpagina!

Sommige gezinnen en kinderen die je begeleid raken je diep van binnen. Zo ben ik bijna vier jaar geleden betrokken geraakt als jeugdbeschermer bij een meisje van toen veertien jaar oud. Laten we het erop houden dat ze een heel vervelend, maar met name een verdrietig pad heeft bewandeld en dat het helaas voor haar nog een hele lange weg te gaan was.  

Verbinding

Ik merkte dat er vrijwel direct een klik was tussen haar en mij. De verbinding was er gelijk. Vanaf de kennismaking tot en met nu hebben we veel verschillende hulpverleningsinstanties gezien, tal van intakes gehad, lange autoritjes gemaakt en uren aan gesprekken gevoerd. Ik kan met enorm veel trots zeggen dat dit meisje, inmiddels een jonge vrouw, zulke grote stappen heeft gezet. Met een beetje hulp hier en daar maar met name door haar eigen doorzettingsvermogen. Ze staat nu op het punt om haar volwassenheid te bereiken. Een moment waar zij naar uitkijkt, maar wat ik (soms) wel wat spannend vind. 

Overdragen

Wegens andere werkzaamheden binnen mijn organisatie heb ik haar aan mijn zeer gewaardeerde collega overgedragen. Ondanks dat ik blij ben met de nieuwe werkzaamheden, vond ik loslaten in deze casus best lastig. Ik heb het haar verteld tijdens een evaluatie met de psycholoog die bij haar betrokken is en beide waren we geëmotioneerd. Na al die jaren en alles wat we hebben meegemaakt, voelt het onafgemaakt en zou ik meer voor haar willen betekenen. Vele gesprekken met mijn gezin, mijn teammanager en de huidige jeugdbeschermer tot gevolg. Wat kan ik als privé persoon voor haar betekenen?  

Mentor

Alsof het zo had moeten zijn, ging ze van een groep naar een KamerTrainingsCentrum (KTC) en had ze een eigen ‘Jouw Ingebrachte Mentor’ (JIM) nodig. Verdrietig genoeg kon ze vanuit haar eigen netwerk niemand noemen die in aanmerking kwam voor deze rol. Haar huidige jeugdbeschermer vroeg toen of ze er weleens aan had gedacht om mij te vragen. Ze reageerde verbaasd en gaf aan dat ze dacht dat ik dat vast niet zou willen. De jeugdbeschermer heeft haar toch aangespoord om de vraag eens te stellen en de rest is geschiedenis… 

Betrokken

Nu maanden na de vraag, die betekende dat ik als haar voormalige jeugdbeschermer betrokken kan blijven, zelfs na haar 18e, komt ze vanavond gezellig bij ons thuis eten. En ik niet alleen, maar mijn hele gezin kijkt uit naar de momenten waarop we samen lachen, haar motiveren, stimuleren maar vooral betrokken zijn. 

Lieke van den Hondel, jeugdbeschermer 

Foto: Jeugdbescherming west