Welkom op onze
blogpagina!

Jannie zorgt al jaren voor haar drie kleinkinderen. Ze wil graag vertellen over haar bijzondere samenwerking met Nicoline, de jeugdbeschermer. Doordat zij voor de veiligheid van de kinderen zorgt, heeft Jannie de kans om gewoon oma voor de kinderen te zijn. In haar kleine appartement in Gouda vertelt deze hartelijke vrouw haar verhaal. Ook om andere ouders en pleegouders een hart onder de riem te steken. 

Gewelddadige relatie 

Jannie: ‘Mijn dochter Lieke had een relatie met een Egyptische man. Ze krijgt drie kinderen met hem. Het is een slecht huwelijk vol geweld. Samen gebruiken ze drugs. Ze vlucht een paar keer met de kinderen naar ons, maar gaat toch steeds terug. Als de jongste drie maanden is, verlaat ze hem voorgoed. Gelukkig maar, want ik ben ervan overtuigd dat hij haar anders had doodgeslagen.’ 

Het gaat niet goed met de kinderen 

Lieke krijgt een woning met de drie kinderen, maar na twee jaar gaat het mis. Ze raakt verslaafd aan harddrugs. Dat is het moment dat jeugdzorg betrokken raakt. Eerst vrijwillig bij het oude bureau Jeugdzorg. Als Lieke de zorg voor de kinderen niet aan kan, twijfelt Jannie geen moment. Zij gaat voor de kinderen zorgen. ‘Een hele klus, maar ik wilde absoluut niet dat ze in een tehuis terecht zouden komen.’ 

Het is heel pittig 

‘Toen de kinderen eenmaal bij mij woonden, snapte ik heel goed waarom Lieke het niet aankon. De kinderen hebben veel geleden en dat merk je aan hun gedrag. Vooral Faiz, de middelste van de drie, heeft op dat moment forse gedragsproblemen. Ik kon hem geen seconde uit het oog verliezen. Hij stal alles wat hem interesseerde en ging niet naar school. Hij was niet voor rede vatbaar en alles was de schuld is van anderen. Uiteindelijk kon hij ook niet langer bij ons wonen en moest hij naar een behandelinstelling. Ook daar ging het mis en uiteindelijk werd hij zelfs opgenomen in de gesloten jeugdzorg. Hij heeft een licht verstandelijke beperking. Dit brengt hem in combinatie met zijn gedrag en beperkte gewetensontwikkeling continue in de problemen.’ 

De jongste is heel angstig 

Ook Ramon, de jongste, heeft veel zorg nodig. Hij is heel angstig en heeft veel last van nachtmerries.` ‘Ik weet gewoon zeker dat hij mishandeld is,’ aldus Jannie. ‘In het begin ging hij regelmatig met zijn vader op stap, maar steeds als hij alleen met hem was geweest, sliep hij slecht en kon hij zich niet concentreren. Hij wilde niet naar zijn vader en deed er alles aan om maar niet mee te hoeven. Het ging zelfs zover dat hij zichzelf ziek probeerde te maken.’ 

Een OTS om de bezoeken te begeleiden 

Uiteindelijk vindt de rechter dat er een ondertoezichtstelling (OTS) moet komen om deze bezoeken te gaan begeleiden en de interactie te observeren. Dan komt Nicoline in beeld. Jannie: ‘Wat was ik blij met haar! Vader was  woedend dat anderen zich met de situatie kwamen bemoeien, maar Nicoline was niet bang en liet zich niet intimideren.’ 

Smeekbrieven om niet naar zijn vader te hoeven 

Ramon lijdt erg onder de situatie en is erg bang. Het doel van de OTS is om het contact tussen hem en zijn vader te verbeteren. ‘Daar hebben we met zijn allen keihard aan gewerkt. Hij vindt het vreselijk en gaat met pijn in zijn buik naar zijn vader toe. Hij schrijft zelfs smeekbrieven naar de rechtbank of hij alsjeblieft niet meer hoeft. Maar het contact tussen een kind en zijn biologische vader verbreken, is een grote stap. Dan moet je echt alles hebben geprobeerd.  Mijn hart breekt als ik Ramon toch naar zijn vader moet laten gaan. Maar uiteindelijk is het ook voor de kinderrechter duidelijk dat het lijden van Ramon ondraaglijk is. Dan worden de bezoeken helemaal gestopt. Ramon bloeit op. Zijn schoolprestaties gaan met sprongen vooruit. Hij is echt een heel ander kind.’ 

De oudste heeft gedurende dit traject zijn eigen pad bewandeld, maar ook voor hem is het heel heftig geweest.  

Nicoline neemt een deel van de verantwoordelijkheid 

‘Uiteindelijk krijgt Jeugdbescherming west het volledige gezag over de kinderen. Daar ben ik blij mee. Ik ben en blijf de oma van de kinderen, maar hierdoor heeft Nicoline een deel van de verantwoordelijkheid en neemt de beslissingen. Dat heeft mij enorm veel rust gegeven. Het is fijn samenwerken met Nicoline, we hebben echt een klik en dat is heel belangrijk.’ 

Lieke heeft gezien hoe hard we hebben geknokt voor de kinderen 

Lieke zag Nicoline in het begin wel als een bedreiging, maar ze heeft gezien hoe hard we hebben geknokt voor de kinderen. Ondanks haar verslaving is het contact tussen haar en de kinderen goed. Zij is en blijft de moeder en eet hier drie keer per week met de kinderen. Zo gaat het prima, de volledige verantwoordelijkheid over de kinderen kan ze niet aan. Ze heeft zoveel klappen gehad dat ze vermoedelijk een hersenbeschadiging heeft opgelopen.  

Het is zwaar geweest, maar nu is er rust in de situatie. De oudste woont op zichzelf en doet het goed op school. De middelste is inmiddels bijna twintig, verblijft op een zeer besloten plek en krijgt de zorg die hij nodig heeft. Hij staat onder curatele om hem te beschermen. De jongste woont nog bij oma Jannie en het gaat goed met hem. ‘Met alle drie heb ik goed contact. Het is heel zwaar geweest, maar ik ben blij met hoe het gelopen is,’ besluit Jannie ons gesprek. 

Tekst: Jeanette Benschop 

De namen van de kinderen en Lieke zijn gefingeerd omwille van de privacy.

Foto: Pixabay