Welkom op onze
blogpagina!

We hebben een nieuwe collega in het team. Het fijne aan nieuwe collega’s vind ik dat ze zoveel vragen stellen. Bijna iedereen die bij ons komt werken lijkt wel door een hernieuwde waaromfase heen te gaan waardoor de oude rotten onder ons gedwongen worden de gedachtegang achter ons handelen te expliciteren. Natuurlijk wordt er regelmatig gereflecteerd in onze overleggen, maar niets is zo verfrissend als een collega die met nieuwsgierige verbazing de complexe materie probeert te doorgronden waar we mee werken.

Wat doe je op een dag?
Ze vertelde ons dat een vriendin had geprobeerd uit te leggen hoe divers haar werkzaamheden zijn als jeugdbeschermer. Dat ze de ene dag met een cliënt bij de huisarts zit en de dag erna haar advies moet verwoorden op de rechtbank over het begeleidingstraject van een jongere die wordt verdacht van poging tot doodslag.

Mijn eigen eerste huisbezoek

Toen ik 14 jaar geleden begon bij Jeugdbescherming west, toen nog Bureau Jeugdzorg Haaglanden, en voor het eerst meeging op huisbezoek, werd mij geadviseerd om gewoon mee te gaan in wat er gebeurde. We werden hartelijk verwelkomd door een moeder met krulspelden in haar haar en een sigaret in haar mond. In de woonkamer stond de grootste tv die ik ooit had gezien met het geluid uit maar met het beeld aan. We mochten plaatsnemen op de met plastic hoezen bedekte banken en ze nodigde ons uit om de voeten op tafel te leggen. Want dat zat toch veel lekkerder. Mijn collega deed dat en begon op uitnodiging een shagje te draaien. Ik probeerde mee te gaan in wat er gebeurde, zoals mijn collega me geadviseerd had maar in mijn hoofd botste dat enorm met alles wat ik tijdens mijn opleiding had geleerd over gesprekstechnieken, koetsiershoudingen etc. Toen 10 minuten later vader al rokend in zijn onderbroek de kamer in kwam en zich bij het gesprek voegde gooide ik alles wat ik geleerd had maar even tijdelijk overboord. Het werd een heel prettig gesprek waarbij hun zoon, waar het gesprek om ging, steevast aangeduid werd met pik. Die pik moest beter luisteren en gewoon doen wat hem gezegd werd volgens vader. Dan zouden alle problemen verdwijnen.

Op de terugweg
In de auto terug naar kantoor drukte mijn collega me op het hart dat ze echt niet alle gesprekken zo voert. Maar bij dit gezin werkte op deze manier invoegen het beste. De familie om het gezin was berucht. Er was sprake van veel problemen; criminaliteit, drugs- en drankgebruik, forse schulden en tienerouderschap. Bijna alle kinderen hadden onder toezicht gestaan of begeleiding gekregen vanuit de jeugdreclassering.  Ze had veel geïnvesteerd om überhaupt een werkrelatie tot stand te brengen.

Ons werk vraagt om veel flexibiliteit
Ik heb haar bestookt met waarom en hoe vragen  en die dag geleerd hoe belangrijk het is bij onze cliënten dat je flexibel om kunt gaan met alles wat je in de schoolbanken of tijdens cursussen geleerd hebt. De hulpvragen waarmee cliënten binnenkomen zijn zo divers dat je inderdaad de ene dag schommelend met een basisschoolkind praat over zijn ouders die gescheiden zijn en de andere dag onderweg bent naar een gevangenis in België om een vader te bezoeken.

Ik hoop dat mijn nieuwe collega voorlopig nog niet uit de waaromfase komt en ons daarmee aan het nadenken blijft zetten zet over waarom we doen wat we doen. Het is een mooi vak wat we uitoefenen waarin je elke dag weer wat leert. Ook als je al lang in dienst bent.

Caroline Karssen, gedragswetenschapper Jeugdbescherming west