Welkom op onze
blogpagina!

Een scheiding is voor een kind vaak al een heftige ervaring. Maar als de scheiding ontaard in een strijd die jaren voortduurt en het kind wordt in gezet als middel, kan het traumatisch zijn.Sinds knel zitten tussen ouders in een vechtscheiding wordt gezien als kindermishandeling, is er steeds vaker een taak weggelegd voor de jeugdbescherming. Dan verloopt de scheiding dermate problematisch, dat de rechter een ondertoezichtstelling uitspreekt om de kinderen te beschermen. Een uiterste maatregel. De strijd is dan vaak al jaren bezig en heeft zich verhard.

Vaak gaat het niet over de bezoekregeling of de alimentatie

Ik kom als jeugdbeschermer van alles tegen, geen vechtscheiding is hetzelfde. Maar wat ze allemaal gemeen hebben: de kinderen zijn de dupe van de strijd die ouders met elkaar voeren.

Ik zie ouders die vechten over alles met betrekking tot hun kind. Maar vaak gaat het helemaal niet om de bezoekregeling of de alimentatie, maar over de relatie tussen hen en er moet ergens ruzie over gemaakt worden…

Droomscenario vaak niet realistisch

Veel mensen denken dat ons doel is dat ouders weer op een vriendschappelijke manier met elkaar om kunnen gaan. Maar er is in de jaren ervoor vaak al te veel gebeurd. Het droomscenario van samen verjaardagen vieren, een kopje koffie drinken bij het halen en brengen van de kinderen en samen naar het 10 minuten gesprek op school is helaas meestal niet realistisch. Maar moet je dat doel dan nog nastreven als duidelijk is dat, dat niet haalbaar is, of moet de strijd tussen ouders gewoon stoppen?

De strijd moet gewoon stoppen

Natuurlijk lukt dat soms, maar veel vaker niet. Toen ik begon als jeugdbeschermer ging ik altijd vol voor het droomscenario, maar ik heb in de loop der jaren mijn verwachtingen bijgesteld. Want het belangrijkste is het kind. Voor hem of haar moet de strijd gewoon stoppen. Want een kind dat ingezet wordt als middel en van de ene ouder geen goede relatie mag hebben met de andere ouder, zit knel en voelt zich niet gehoord. Daardoor kan hij zich niet goed ontwikkelen. En dat is waar ik voor sta: ieder kind moet zich op een veilige manier kunnen ontwikkelen.

De uiterste maatregel

Soms is het zo extreem en volharden ouders dermate in hun strijd, dat we moeten kiezen voor de uiterste oplossing: het kind op een neutrale plek te laten wonen zodat hij of zij in ieder geval goed contact kan hebben met beide ouders. Helaas stopt ook dan de strijd niet altijd omdat ouders elkaar verwijten dat het zover gekomen is.

Mijn doel is niet meer om ouders gezellig koffie te laten drinken. Ik vind het ook goed als ze elkaar alleen op zaterdagavond een mail sturen met de belangrijkste zaken, zo lang er maar geen strijd is en het kind zich geliefd en veilig voelt bij allebei!

Yvonne, jeugdbeschermer

Foto:Pixabay