Welkom op onze
blogpagina!

Gevoel, soms een lastig ding, maar wel wat iedereen heeft. Iets wat ook maakt wie jij bent. Dat we hier tegenaan kunnen lopen in ons werk, is niet te voorkomen. Het uitschakelen van je persoonlijke ideeën en je gevoelens, is niet mogelijk. Ik denk ook niet dat dit moet, want dit alles maakt wie jij bent en maakt wie jij bent als jeugdbeschermer. Maar is het allemaal zo makkelijk? Is het makkelijk om over je eigen gevoel heen te stappen, in het belang van een kind? Dat is zeker niet altijd makkelijk, maar bij tijd en wijle wel nodig. Want kunnen we allemaal hetzelfde denken, voelen en vinden? Nee!

Stel je voor…
* Stel je voor… een kind van net drie jaar dat van haar moeder niet de veiligheid geboden krijgt om zich optimaal te kunnen ontwikkelingen en met spoed uit huis geplaatst is.

* Stel je voor… een meisje van veertien jaar dat de hele dag depressief op bed ligt. Haar ouders krijgen haar er niet uit en alle mogelijke oplossingen zijn geprobeerd door de hulpverlening in het vrijwillig kader.

* Stel je voor… twee kinderen in de puberteit die hun moeder al hebben verloren en waarvan de vader terminaal is. Er is strijd over waar de kinderen naar toe gaan na het overlijden van de vader. De vader en de kinderen hebben een andere visie op hun toekomst.

Dit zijn maar drie voorbeelden van kinderen die bij de jeugdbescherming binnenkomen. Niet de makkelijkste casussen, maar dat is er geeneen. Alle casussen doen iets met je gevoel, het persoonlijke stukje dat je meeneemt als jeugdbeschermer in je werk. Om vijf uur de deur achter je dichttrekken zonder de rest van de dag nog aan je werk te denken, is niet realistisch. Of naar huis gaan waar je eigen kind(eren) zich veilig kunnen ontwikkelen, wetende dat er een kind in een situatie zit waarin dat niet kan. Wetende dat er kinderen zijn die mishandeld worden, de dupe zijn van de strijd tussen hun ouders of zichzelf in onveiligheid brengen… Dit doet natuurlijk iets met je, want een jeugdbeschermer is ook maar een mens.

Balans
Een balans vinden hierin is belangrijk in het werk van de jeugdbeschermer. Maar hoe vind je die balans? Hoe vind je balans tussen wie jij bent in je privéleven, wie jij bent als jeugdbeschermer en wat de casussen bij jou teweeg brengen? Helaas is daar geen kant en klaar antwoord op. Dit is voor iedereen anders en eigenlijk een zoektocht zolang je dit werk uitvoert.

Maar als de casussen niet makkelijk zijn, je het werk niet altijd los kunt laten, de balans vinden moeilijk kan zijn en je soms je eigen gevoel aan de kant moet zetten, wat maakt het werk het dan waard? De kinderen, daar doe je het voor! Elke stap, al is het maar een kleine, dat bijdraagt aan een veiligere ontwikkeling van een kind, maakt dat ‘t het waard is de negativiteit die er aan vastzit erbij te nemen.

Toekomst
Hoe het met de kinderen gaat aflopen die in de voorbeelden beschreven staan, is nog niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat ik als jeugdbeschermer alles in het werk zal stellen om bij te dragen aan een zo positief mogelijke toekomst. Want hoe ik zelf mijn kinderen ook opvoed, wat ik daarin belangrijk vind en hoe ik mij daarbij voel, doet er voor de kinderen uit de casussen niet toe. Zij hebben net zoveel recht op een mooie toekomst als ieder ander kind, daar mogen de gevoelens van hun ouders en ik als jeugdbeschermer niet bij in de weg staan.

Yvonne, jeugdbeschermer

Foto: Shutterstock

Lees ook onze andere praktijkverhalen op onze website.