telSpoed & crisis
massagesalon

Rode oortjes tijdens een huisbezoek

#praktijkverhalen

Het mooiste van dit beroep vind ik toch wel dat we overal komen. Scholen, instellingen, gevangenissen, klinieken, ziekenhuizen en ga zo maar door. Maar niet alleen dat is bijzonder. We komen ook in heel veel verschillende huishoudens. De ene keer brandschoon, de andere keer erg vies. Je kan het zo gek niet bedenken of we maken het mee. Soms moet je jezelf even knijpen om te beseffen dat je niet droomt, maar dat je echt in een bepaalde situatie zit. Zo ook onderstaande situatie.

Massagesalon

Ik stond op kantoor en er kwam een nieuwe zaak binnen. Mijn collega was op de rechtbank bij de zitting voor de OTS (ondertoezichtstelling) aanwezig geweest en ik zou de OTS gaan uitvoeren. Mijn collega vertelde mij dat de moeder een massagesalon aan huis had. Tot dusver niets bijzonders. Totdat ze vertelde dat het om een massagesalon ging met een ‘happy end’. Verbaasd keek ik haar aan. ‘Meen je dit?’, vroeg ik. En ja, ze meende het.

Huisbezoek

Nieuwsgierig ging ik op pad voor mijn eerste huisbezoek. De deur ging open en daar stond ze. De mevrouw van de massagesalon. Totaal anders dan ik me had voorgesteld bij een vrouw van een massagesalon. Stiekem moest ik gniffelen omdat ik dacht aan de reclame van Stimerol, waarin de man op de massagetafel een zelfde soort vrouw had verwacht als ik nu had verwacht bij de deur, maar dit totaal anders uitpakt. Ik ben me ineens bewust van mijn eigen gedachtes en neem mezelf voor deze los te laten. Met enige verbazing liep ik naar binnen om vervolgens in de woonkamer mezelf af te vragen of ik wel aan het goede adres was.
De woonkamer stond vol met terraria met de meest uiteenlopende reptielen. De terraria stonden opgestapeld langs de muren. Er waren vier honden aanwezig en het was er allesbehalve schoon. In gedachte stelde ik mezelf de vraag welke mensen er in hemelsnaam afkwamen op deze massagesalon.

Klysma

Na een tijdje leerde ik het gezin steeds beter kennen. Mijn opdracht was om te beoordelen en te blijven monitoren of het kind in huis nog veilig genoeg op kon groeien. Om daar achter te komen, moest ik me wat meer gaan verdiepen in de belevenissen van het gezin. Nieuwsgierig als ik ben, kon ik het niet laten om vragen te stellen over de praktijken waar het gezin zich mee bezighield. Met wat lef vroeg ik waarvoor een klysma nu precies diende in een massagesalon. Want dat was wat ik had gelezen in het onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming. Nou, dat heb ik geweten. Al zittend op het puntje van de bank (deze was namelijk zeer vies) werd mij in geuren en kleuren verteld waarvoor bepaalde ‘hulpmiddelen’ werden gebruikt. Met rode oortjes hoorde ik het aan en probeerde me tegelijkertijd te beseffen waar ik in beland was.

Hondenbench

Elke week ging ik (zowel aangekondigd als onaangekondigd) langs om een rondje door het huis te doen. Kijken of alles opgeruimd en schoon was en om in te schatten of het kind goed verzorgd was. Daarbij bekeek ik elke kamer, dus ook ‘het’ kamertje. De tralies die op de ramen waren geschilderd en de ‘hulpmiddelen’ die gesorteerd stonden, de kettingen aan de muur en de behandeltafel in het midden, verraadde wat ik al vermoedde. Deze massagesalon bood meer ‘diensten’ dan ik dacht. Zelfs de hondenbench stond in het kamertje. Die was voor stiefvader werd mij verteld.

Pornofilms

De terraria waren inmiddels verkocht en ook de honden waren bij een ander baasje. Zij hadden plaats moeten maken voor wat vogels. Toen ik in de kast allemaal pornofilms zag staan tussen de kinderfilms was het voor mij duidelijk dat het kind meer mee zou krijgen van de situatie dan gewenst is voor een kind.Wat was de rol van het kind in huis? Schrijnend genoeg, kwam ik daar snel achter middels een gesprek met het kind. Zij vertelde mij in vertrouwen wat haar rol was. ‘Weet je wat leuk is?’, vroeg ze aan mij. ‘Als er mensen bij mama komen als ik thuis ben, dan krijg ik extra geld in mijn spaarpot!’. Geschokt kwam ik terug op kantoor. Ik wist gelijk, hier moet worden ingegrepen.

In een gesprek heb ik medegedeeld dat er geen ‘praktijken’ aan huis worden gedaan op momenten dat het kind in huis was en dat pornofilms alleen worden gekeken als ze zeker wisten dat het kind zou slapen. Volgens moeder betekende dit het einde, want zo had ze geen inkomsten meer. Er werd een plan opgesteld met daarin veiligheidseisen voor het kind, waar ouders aan moeten voldoen om het kind veilig te laten opgroeien en ontwikkelen.

Cavia’s

Toen ik de keer daarop thuiskwam, hadden de vogels plaatsgemaakt voor cavia’s. Moeder had een nieuwe hobby, namelijk het fokken van cavia’s in alle soorten en maten. Met de massagesalon was ze gestopt, want tja… ‘van jou mag ik geen porno meer kijken’.

De keren daarop kreeg ik steevast les in: ‘Hoe fok je een cavia?’. Ik leerde alles over cavia’s, zelfs dat er naaktcavia’s bestaan! Het werden er steeds meer. Kooien op elkaar gestapeld in huis. Ik luisterde aandachtig, terwijl ik ondertussen mijn voelsprieten uitstak en eens goed inspecteerde of de veiligheidseisen voor het kind werden opgevolgd. Ik sprak moeder aan als het huis te vies was, de zolder vol met was lag en de afwas torenhoog op het aanrecht stond. Moeder beloofde dan plechtig om het op te ruimen en de keer daarop was dat ook gedaan. Het was elke keer NET goed genoeg. Daardoor kon het kind gelukkig bij ouders thuis blijven wonen, want uithuisplaatsen doen we niet graag.

Dierenpolitie

Totdat ik een melding kreeg van de politie. Ze waren gebeld door de buurt en ze zouden samen met de dierenpolitie langs gaan. Er zou namelijk een schaap in huis zijn. Daar aangekomen werd er opengedaan door stiefvader. Moeder zou niet aanwezig zijn. In huis werden 75! cavia’s geteld en direct in beslag genomen. Deze waren in korte tijd dus zeker verdubbeld. Een rondje in het huis leerde dat moeder wel degelijk thuis was. Na een aantal keer hard bonzen op de deur van ‘het kamertje’, werd er open gedaan. De moeder die altijd zei: ‘Mirjam, ik ga zelf nooit uit de kleren’, stond daar…. zonder kleding.
De rest hoef ik denk ik niet uit te leggen. Maar duidelijk is dat ik deze casus nooit meer vergeet!

Mirjam, jeugdbeschermer

Hoe ging het verder?
De praktijk aan huis werd verboden door de politie, waarna het gezin emigreerde. We hebben er alles aan gedaan om de ondertoezichtstelling in het andere land voort te laten zetten, maar de autoriteiten daar vonden het niet nodig. Ik ben zelfs nog een keer op huisbezoek geweest in het andere land. Daarna heb ik het maar losgelaten.
———————————————————————————————————————————-
Natuurlijk is er in verband met de privacy een andere naam gebruikt in dit praktijkverhaal | Foto: Pixabay

Reacties op dit bericht

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Archief

Tags