Welkom op onze
blogpagina!

Wij vinden dat de inzet van ervaringsdeskundigheid bij Jeugdbescherming west een grote meerwaarde heeft: het draagt bij aan de deskundigheidsbevordering en wij proberen zo goed mogelijk te faciliteren dat de ervaringsdeskundigen hun bijdrage kunnen leveren en een sterke positie krijgen binnen onze organisatie. We willen benadrukken hoe waardevol wij het vinden dat zij hun verhalen delen en hun ervaring inzetten als ervaringsprofessional voor de zorg voor gezinnen en kinderen.

Wij stellen jullie in deze serie interviews voor aan onze ervaringsdeskundigen; mensen met verschillende achtergronden, mensen die zich kwetsbaar opstellen en hun unieke verhaal vertellen. Deze zeer diverse groep heeft de opleiding Ervaringsdeskundigheid gevolgd. Deze opleiding bestond onder meer uit theorie ervaringskennis en deskundigheid, de presentatie van het eigen persoonlijk herstelverhaal, reflectie en verschillende mogelijkheden om ervaringsdeskundigheid in te zetten en welke rollen je kan aannemen.

De tweede bijdrage in deze serie is een interview met Dagmar.

Dagmar groeide op in een onveilige thuissituatie. Maar jeugdhulp kwam er niet. Ze bleef ‘onder de radar’ zoals ze het zelf noemt. De impact die dat op haar ontwikkeling had, werd een belangrijke motivatie om zich als ervaringsdeskundige in te zetten.

Waarom wil je je inzetten als ervaringsdeskundige?
‘Omdat ik het heel belangrijk vind dat ieder kind een veilig thuis krijgt en zich als kind kan ontwikkelen. Dat is niet vanzelfsprekend, want er zijn gezinnen waar die veiligheid er niet is en die bovendien onder de radar blijven. Tot de dag van vandaag heb ik daar door mijn eigen ervaring last van.’

Welke ervaringskennis wil je inzetten?
‘Mijn vader is al jarenlang manisch depressief en alcoholist. Daardoor groeide ik op in een onveilige thuissituatie. Al had ik dat zelf niet door. Als kind weet je immers niet beter. Maar het had wel een negatieve invloed op mijn emotionele en fysieke ontwikkeling. Eerst kreeg ik obesitas, daarna anorexia en een aantal jaar geleden belandde ik in een depressie. Al met al kan ik goed vertellen wat een niet gezonde ouder bij een kind kan veroorzaken. En wat het effect is als je onder de radar blijft.’

Waar ligt jouw focus als ervaringsdeskundige?‘
Als kind werd er nooit aan mijn behoefte voldaan, dus het belang van het kind zet ik in mijn werk steeds voorop. Dat betekent ook dat ik aan de bel trek als ik zie dat dingen niet werken. Want mooi al die wetten en regelgeving, maar als het tegenwerkt; wat heeft het dan voor nut? Gaan we nou het kind helpen of ons aan de regels houden? Dan ben ik echt een verzetsstrijder. Dat we als ervaringsdeskundigen ongefilterd zijn, zorgt ervoor dat we buiten de gebaande paden denken. En we iets kunnen zeggen als: ‘Ga nou eens normaal praten, in open dialoog, zonder direct het dossier erbij te pakken.’

Wat kan jouw ervaring toevoegen aan het werk van jeugdbeschermers?
‘Ik zou medewerkers bij Jeugdbescherming west, maar ook andere professionals en scholen meer bewust willen maken van het feit dat er veel gezinnen onder de radar blijven. En kijken hoe je die gezinnen naar de oppervlakte krijgt, zodat je de juiste hulp kan bieden. In mijn situatie werd er wel eens gedacht dat ik gepest werd. Terwijl er veel meer signalen waren die tot zorgen konden leiden. Zo maakte mijn vader steeds vaker publiekelijk ruzie en wist iedereen dat hij een alcoholprobleem had. Toch deed niemand wat.’

En hoe kun je kinderen en jongeren helpen?
‘Door mijn verhaal te vertellen kan ik kinderen bewust maken van wat veilig opgroeien is. En wanneer er sprake is van kindermishandeling. Want als kind weet je niet wat normaal is. Om een voorbeeld te geven: ik kende de kindertelefoon, maar dacht dat dit bedoeld was voor kinderen die het slachtoffer zijn van fysieke mishandeling. Maar ik kan ook met een kind meedenken: wat is je hulpvraag en wat kan een oplossing zijn? Wat helpt jou om met de situatie en je gevoelens om te gaan? Tijdens mijn depressie vond ik het vaak moeilijk om de juiste woorden te vinden. Ik zocht toen vaak naar muzieknummers waarvan de tekst mijn gedachten en gevoelens verwoordde. Ik hoop dat ik het muzieknummer kan zijn voor een kind dat hulp zoekt voor zijn thuissituatie. En ik hoop dat ik mijn doorzettingsvermogen en vechtlust kan doorgeven aan een kind als hij of zij het even niet meer ziet zitten.’

En wat kun je doen voor ouders?
‘Ik kan ze helpen begrijpen wat er in het hoofd omgaat van een kind dat kampt met een verslaving of eetstoornis. En hoe je daarmee om kunt gaan. Of wat je kan doen als je kind een depressie heeft. Maar belangrijker nog: hen vertellen wat een slechte thuissituatie doet met de gevoelens van een kind en welke littekens dat bij een kind achterlaat. Aan ouders in een ongelukkige relatie zou ik willen vragen: is het bij elkaar blijven een groter goed dan een gezonde jeugd voor je kind? In mijn geval was dat absoluut niet het geval. Daar kan ik over vertellen. Het feit dat ze niet uit elkaar gingen, heeft mij veel schade gebracht. Als je steeds ruzie hebt, dan wordt niemand daar beter van.’

Wat moet er nog gebeuren om als ervaringsdeskundige echt iets te kunnen betekenen?
‘Het helpt dat de bestuurders van Jeugdbescherming west ons werk aanmoedigen. Al kan er nog beter nagedacht worden over onze taken en verantwoordelijkheden. Een belangrijke voorwaarde om mijn werk als ervaringsdeskundige goed te doen, is dat ik me te allen tijde kan blijven uitspreken, zonder dat ik daar op afgerekend word. En als laatste; we krijgen een vrijwilligersvergoeding, maar het kost me veel tijd en geld als ik voor mijn inzet als ervaringsdeskundige vrij moet nemen. Dat komt dit werk nog niet ten goede. Het zou voor mij een kans zijn om voor een aantal uur als ervaringsdeskundige aan de slag te gaan en dat te combineren met mijn werk als jurist.’

Eerdere bijdragen

• Het verhaal van ervaringdeskundige Sander