telSpoed & crisis

Jeugdbeschermers, het zijn net mensen

#praktijkverhalen

Jeugdbeschermers, ze hebben een zware taak en functie in de maatschappij. Hun werk komt met enige regelmaat negatief in het nieuws, maar het zijn geen robots. Bij de juridische afdeling spreken we dagelijks met verschillende jeugdbeschermers. Ze komen een korte vraag stellen, leggen een complexe casus op je tafel om mee te denken of willen gewoon even ‘klankborden’ met ons. Vaak vertellen ze daarbij (terloops of juist met lichte emotie) dingen over hun werk die een stevige indruk maken op mij als niet-jeugdbeschermer. Finesses, details of juist randverschijnselen die bedoeld of onbedoeld bij hun werk komen kijken maar waarvan het brede publiek zich waarschijnlijk niet realiseert dat dit zo is. Ik neem u daarom graag even mee naar een aantal van mijn collega’s:

  • de jeugdbeschermer die vertelt dat hij met drie jonge kinderen naar de begrafenis is geweest van hun moeder die door hun vader is omgebracht. Met tranen hoog beschrijft hij hoe hij de kinderen afscheid moest laten nemen van hun in de kist opgebaarde moeder.
  • de jeugdbeschermer die zeer ernstig bedreigd wordt door een vader omdat de rechter heeft bepaald dat hij het komende jaar geen contact mag hebben met zijn kind. De bedreigingen zijn dermate serieus dat zij thuis een beveiligingscamera van de politie krijgt en maanden moet rondlopen met een persoonlijke alarmknop. En nee, de focus op de veiligheid van het kind verandert niet door de bedreigingen maar, ja, ze is wel bang voor haarzelf én haar gezin.
  • de nieuwe jeugdbeschermer, zelf net voor het eerst vader geworden, die met een ervaren collega zijn eerste uithuisplaatsing moet uitvoeren met een jonge baby. Dat moest even goed een plekje krijgen daarna.
  • de jeugdbeschermer die net een ernstig fysiek mishandeld vierjarig meisje acuut uit huis heeft geplaatst en met een licht overslaande stem vertelt dat ze zoiets nog nooit heeft gezien in haar carrière.
  • de jeugdbeschermer die supergefrustreerd vertelt dat twee vechtende ouders maar niet inzien dat hun eigen vechtende gedrag de grootste bedreiging is voor de ontwikkeling van het kind waar ze allebei juist zoveel van houden.
  • de jeugdbeschermer die een dertienjarige jongen die in een pleeggezin aan het herstellen is van een zware operatie, moet vertellen dat zijn moeder boos zonder hem naar hun thuisland is teruggegaan omdat de kinderrechter haar niet volgde in haar keuze voor een alternatieve genezer voor hem en vervangende toestemming heeft gegeven voor het operatief laten verwijderen van een levensbedreigende tumor.
  • de jeugdbeschermer die zichtbaar aangeslagen vertelt dat de rechtbank  zojuist heeft besloten dat een baby dat slachtoffer is geweest van ‘shaken babysyndroom’ naar huis moet.

Maar ook de vrolijkere kant:

  • jeugdbeschermers die elkaar blij en trots vertellen dat hun pupillen hun eindexamens hebben gehaald en vrolijk GESLAAGD!-kaartjes aan het schrijven zijn.
  • de jeugdbeschermer die met een jongere naar de nieuwe Minions-film gaat omdat de jongen die heel graag wilde zien.
  • de jeugdbeschermer die naar het afzwemmen van een meisje gaat omdat haar ouders om geloofsredenen niet willen komen en naast pleegouders luid applaudisserend op de tribune zit.

Die jeugdbeschermers… geloof me: het zijn net mensen!

Laura Goei
senior jurist
Jeugdbescherming west

Beeld: Pixabay

Reacties op dit bericht

  • WIllemijntje Justa
    Geplaatst op 28 June 2021

    Tja, prachtig deze voorbeelden . Daar is Jeugdzorg zeker voor bedoeld. Maar de instroom die Jeugdzorg zelf toelaat past volledig binnen hun verdienmodel. Ik kan tientallen voorbeelden aandragen waar de Jeugdzorg werker (s) volledig in de fout is/ zijn gegaan, waar enkel geluisterd wordt naar het verhaal van een ouder ( meestal de moeder), waar valse VT aangiften klakkeloos worden overgenomen, waar door luie ongeïnteresseerde RvdK medewerkers (lees: ambtenaren) een dossier zo wordt doorgestuurd met de opmerking ‘laten we hier maar even onderzoek doen, dan zitten WIJ goed! want de moeder zegt dit of dat!’ Waar met minachting over een cliënt wordt gesproken ( meestal over de vader). Tientallen kinderen/ouders/gezinnen worden onder het mom van ‘hulpverlening’ zo voor hun leven beschadigd. De meest bekende recente casus is die van de rechter uit Amsterdam, u allen zeker wel bekend. Meer geld lost het probleem niet op. Het hele systeem van Jeugdzorg moet volledig worden veranderd, anders ettert deze overheids hulp weer decennia lang door en wordt er enkel belastinggeld verspild.

    Reageer

Geef een reactie

Your email address will not be published. Required fields are marked *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Archief

Tags