Welkom op onze
blogpagina!

Christa (16) gaat vaak niet naar school. Ze is vroeger gepest en heeft last van overgewicht. Na de basisschool is het spijbelen begonnen. Ze meldt zich vaak ziek, moet vaak naar de dokter en doet niet mee met de gymlessen. Ondanks alle gesprekken tussen het gezin, de school en Leerplicht lukt het ouders niet om ervoor te zorgen dat Christa naar school gaat. Het verzuim blijft aanhouden. Daarom heeft Leerplicht een proces verbaal opgesteld. De Raad voor de Kinderbescherming heeft de situatie onderzocht en aan de kantonrechter geadviseerd jeugdreclassering in te zetten.

Dat is ook de taak van de Raad voor de kinderbescherming: zij adviseren wat een passende straf is. Ik zeg straf want het niet houden aan de leerplichtwet is strafbaar. Alle jongeren onder de 18 jaar moeten zich namelijk houden aan de wet op de leerplicht.

De rechter ziet dat Christa door haar overgewicht gehinderd wordt maar vindt het verzuim veel te groot. Hij geeft haar een voorwaardelijke werkstraf van 40 uur en zij krijgt een jeugdreclasseringsmaatregel voor twee jaar.

Deze voorwaardelijke straf werkt als een stok achter de deur. Als zij zich niet aan de afspraken kan houden of het verzuim niet teruggedrongen wordt, kan dit worden terug gemeld bij de Officier van Justitie. Dan moet ze de werkstraf alsnog uitvoeren.

Ik ontmoet Christa bij de rechtbankzitting. Wat een vriendelijke en goedlachse meid! Ook in de begeleiding vind ik haar een beleefde, intelligente meid die een heel goed weet wat ze wil: kapster worden. Dat zij daarvoor naar school moet, snapt zij als geen ander. Maar als ze dan zo goed weet wat ze wil, waarom spijbelt ze dan toch zoveel?

Zodra we over school praten, wordt ze stil. Ze heeft het zichtbaar moeilijk. Ze zegt dat ze wel naar school wil, maar er als een berg tegenop ziet, vooral tegen de gymlessen. Ze heeft een slechte conditie en schaamt zich omdat ze niet goed meekomen. Ook het omkleden voor de lessen is heel heftig voor haar. Ze durft dit niet met haar mentor te bespreken zoekt de oplossing in het vermijden van de situatie. Soms meldt ze zich ziek tijdens de les of plant expres een huisartsafspraak.

Maar ze is inmiddels van de regen in de drup geraakt: een gymles missen is inmiddels uitgegroeid tot hele dagen missen. Hierdoor is ze bij andere vakken ook op achterstand gekomen zodat ze daar eigenlijk ook niet meer naar toe durft. Zo gaat ze niet meer naar Duits omdat ze bang is voor schut te staan bij een mondelinge toets. Het pesten van vroeger, heeft diepe littekens achter gelaten.

Haar ouders spelen hierin ook een belangrijke rol. Zij zien haar verdriet en worsteling en melden haar dan ziek. Of ze willen haar opvrolijken door haar lievelingseten te maken. Door het vele verzuim dreigt Christa inmiddels in een isolement te raken.

Samen maken we een plan om het verzuim terug te brengen. Dat kan Christa niet alleen maar dat hoeft ook niet. Haar ouders en broertje worden nauw bij de begeleiding betrokken krijgen een duidelijke rol in het plan.

We maken afspraken over een weekrooster: tijden van opstaan, ontbijtmoment met gezin in plaats van in haar eentje eten, op tijd naar school. Na school is er een vast moment voor sport of het uitlaten van de honden. Eén avond per week gaat ze (leren) koken waarbij ze ook de boodschappen haalt en uiteraard is er tijd voor haar grote passie: haren knippen. Ze verft de haren van haar moeder, mag haar broertjes haar knippen en maakt een inspiratieboek uit modebladen.

Behalve voor het terugdringen van haar schoolverzuim moet er aandacht zijn voor haar overgewicht. Hiervoor benaderen we de huisarts en een voedingsdeskundige en vragen we de gymleraar van school om mee te denken hoe de gymlessen voor haar beter mee te doen zijn.

Wij onderhouden nauw contact met school en leerplicht. Ik spreek iedere drie weken met Christa om te kijken hoe het gaat. Ze heeft een flinke weg te gaan, maar wij hebben een lange adem. We mogen haar twee jaar begeleiden. Het zal niet de hele tijd even intensief hoeven zijn, maar zij weet dat ze op ons kan rekenen en op ons kan terugvallen als het even moeilijk wordt.

Kim, jeugdbeschermer Jeugdbescherming west

De namen zijn om privacyredenen gefingeerd. Foto: www.pixabay.com