Welkom op onze
blogpagina!

Jarenlang had ze met dit geheim rondgelopen. Jaren waarin ze veel hulpverleners om zich heen had, maar toch de stap niet durfde te zetten om hen in vertrouwen te nemen, tot vandaag.

Ik ken deze vrouw ook al lang, ik ben sinds een paar jaar de jeugdbeschermer van haar twee kinderen. Zoals veel ouders waar ik mee werk heeft zij zelf ook een heftige achtergrond.

Als kind heeft ze zelf verschrikkelijke dingen meegemaakt en voor haar eigen veiligheid is ze uit huis geplaatst. Ze groeide op als een angstig en teruggetrokken meisje. Eenmaal volwassen werd ze verliefd op de eerste man die lief voor haar was. Samen kregen ze een dochter. De relatie tussen haar en haar partner was er een met heel veel geweld. Het geweld stopte pas toen hij zichzelf van het leven beroofde.

Het lukte haar niet om zich staande te houden en uiteindelijk werd haar dochter uit huis geplaatst. De geschiedenis leek zich te herhalen.

Maar toen ze met hulp aan zichzelf ging werken, krabbelde ze op. Ze knapte haar huisje op, kreeg een paar leuke vriendinnen en ze kwam steeds steviger in het leven te staan. Toen raakte ze onverwacht zwanger, nu 5 jaar geleden. Ze vertelde me dat de vader iemand was met wie ze kort een relatie had gehad die het had uitgemaakt omdat hij het kind niet wilde. Ze was vastbesloten om ervoor te zorgen dat dit kind bij haar kon opgroeien en wilde graag alle hulp die ze kon krijgen. Ik zag hoe hard ze ervoor werkte, maar de situatie was nooit stabiel genoeg om los te kunnen laten. Angst, achterdocht en paniek bleven een grote rol spelen in haar leven.

Haar zoon is nu vier en vandaag tijdens een bespreking met alle betrokken hulpverleners zegt ze ineens dat ze ons iets wil vertellen. En toen ze eenmaal begon te vertellen, kon ze niet meer stoppen. Ik hoor haar en ik vecht tegen mijn tranen.

Het verhaal van haar zwangerschap is anders dan ze al die jaren heeft verteld. Ze is niet zwanger geworden van een kortstondige relatie. De vader van haar zoontje was een hulpverlener. Eentje die ze zelf had gevonden om haar te ondersteunen en waarover ze nooit eerder iemand heeft verteld. Ze vertelt dat ze met hem jaren lang een relatie heeft gehad, maar dat ze dit van hem aan niemand mocht vertellen. Hij heeft haar verleid met veel mooie woorden. Ze werd verliefd. Hij liet het toe en lokte haar zelfs steeds meer naar zich toe. (Ze beschrijft dit tot in de kleinste details; ze moet haar verhaal nu gewoon helemaal vertellen.)

Toen ze merkte dat het niet oké was begon hij haar te bedreigen. Hij kende haar zwakke plekken donders goed. Hij was een meester met mooie woorden die haar volledig klem zette, haar vernederde en misbruikte. Pas toen het kind werd geboren trok hij zich terug. Ze was zo bang voor hem dat ze er nu pas over durft te praten.

Mijn keel zit dicht. Ik kijk de andere hulpverleners in het overleg aan en zie de verslagenheid op hun gezichten. Al die tijd droeg deze moeder deze last met zich mee en wisten we het niet. Na de eerste schok schieten we in de actie-stand. Wat nu? Welke hulp heeft ze nodig? Welke ondersteuning kunnen we haar bieden? We willen meteen spreken over aangifte en over behandeling en begeleiding.

Ik bedenk me dat ik altijd bezig ben met het beschermen van kinderen, maar deze moeder had net zoveel bescherming nodig. Het speelde zich onder onze neus af en we hebben het niet gezien. Als ze eerder had gedurfd te vertellen, hadden we haar  misschien kunnen helpen. Soms weet je maar half wat voor last iemand met zich meedraagt.

Ik weet het: ieder huisje heeft zijn kruisje. Iedereen heeft zijn eigen geschiedenis en zijn eigen manier om zich staande te houden in het leven maar het is niet eerlijk verdeeld. Deze moeder heeft wel een hele zware last te dragen. Ik besef dat ik in mijn handjes mag knijpen over het hele kleine kruisje op mijn eigen huisje.
Anna, jeugdbeschermer Jeugdbescherming west

Deze blog verscheen eerder op Anna haar eigen site:  https://gezinsvoogd.wordpress.com/2017/03/23/ieder-huisje-2/