Welkom op onze
blogpagina!

Wat doet een jeugdbeschermer? Caroline geeft een kijkje in de keuken en vertelt hoe ze de Syrische Karim en zijn familie heeft begeleid.

De Syrische Karim komt in de problemen. De problemen zijn dermate ernstig dat hij terecht komt in een Jeugdzorg plus instelling, de gesloten jeugdzorg dus. Ik raak als jeugdbeschermer bij het gezin betrokken. Inmiddels gaat het beter met Karim. Een verhaal uit de dagelijkse praktijk van de jeugdbescherming.

Gevlucht uit Syrië

Karim is 13 jaar als hij met zijn ouders, zusjes en broertje vlucht uit Syrië. Ze komen uit Raqqa, een stad die door IS belegerd was. De jonge kinderen zijn opgegroeid te midden van de bombardementen en hebben onthoofdingen op het markplein gezien. Je kunt je voorstellen dat dat veel angst en stress met zich meebrengt. Ze zijn pas een paar maanden in Nederland.

Karim wordt geschorst van school

In Syrië was Karim heel zelfstandig in Syrië. Hij ging niet meer naar school en werkte in een restaurant. Ondanks zijn jonge leeftijd, gaf hij leiding aan een aantal werknemers. Hij was trots op wat hij had bereikt. Hoe anders is het hier. Hij spreekt de taal niet en moet naar school. Hij raakt uitermate gefrustreerd. Hij komt steeds in de problemen op school en na een paar stevige incidenten wordt hij geschorst.

De conflicten lopen hoog op

Karim wil eigenlijk maar één ding: terug naar Syrië. Daar had hij het veel beter naar zijn zin. Daar kende hij alles en had hij een baan en aanzien. Zonder school, hele dagen met zijn ouders thuis gaat het flink mis. De conflicten lopen hoog op, het escaleert met name tussen vader en zoon. Regelmatig wordt het zo erg dat het echt gevaarlijk wordt. Als de situatie echt uit de hand loopt, komt onze crisisdienst erbij. De kinderrechter spreekt een voorlopige ondertoezichtstelling uit en wordt Karim in een jeugdzorg Plus instelling geplaatst om zowel hem als zijn omgeving te beschermen. Dat is het moment dat ik betrokken raak.

De spanning is om te snijden

Ik zie Karim voor het eerst op de rechtbank. Zijn ouders en jongste broertje zijn er ook en ze zien elkaar weer voor het eerst sinds twee weken. De  spanning is om te snijden. De blik in zijn ogen… vergeet ik nooit meer: ijskoud en heel boos. Als hij zijn kleine broertje ziet die overduidelijk blij is om hem te zien, ontdooit hij een beetje. Karim zegt dat hij nooit meer naar huis wil. Hij en ouders zijn het eens met de plaatsing in de jeugdzorg plus. De kinderrechter verlengt de voorlopige machtiging met een jaar.

Vanwege de complexiteit wordt er afgesproken dat ik als jeugdbeschermer samen optrek met een ambtenaar vanuit de gemeente. Hij zorgt voor de korte lijnen voor alle gemeentelijke regelzaken waar het gezin tegenaan loopt en ze niet voldoende uitkomen met vluchtelingenwerk. Hij spreekt Arabisch en kent de cultuur om een goede vertaalslag te maken. Dat is heel fijn want het gesprek met een onbekende tolk erbij, is toch lastiger.

Ouders zijn erg verdrietig

We gaan regelmatig samen op bezoek bij ouders. In Syrië kennen ze geen jeugdbescherming, dus ouders zijn best sceptisch. We leggen hen uit hoe het systeem in Nederland werkt en hoe we Karim proberen te helpen. De ouders zijn verdrietig want Karim is nog steeds boos en wil hen niet zien. Ik beloof dat ik het met hem ga bespreken. Als ik Karim spreek, vraag ik of hij er over wil denken om zijn moeder te bellen en geef hem op een briefje het telefoonnummer mee. Na het weekend hoor ik dat Karim zijn moeder heeft gebeld. Ik ben heel blij want ik weet hoeveel dit voor ouders betekent. Dit is het begin van een goede samenwerking. Als Karim na een tijdje zegt dat hij het leuk vindt als zijn moeder op bezoek komt, gaan we het regelen.

In een propvolle auto naar Karim

De voorziening waar Karim zit, is aan de andere kant van het land, bijna twee uur rijden met de auto. Niet te doen met het openbaar vervoer dus ik haal moeder op. Karims twee zusjes gaan ook mee en een heleboel spullen. Mijn kleine auto zit propvol. We kunnen elkaar moeilijk verstaan maar we maken het gezellig en er wordt ook veel gelachen. Moeder neemt vaak zelfgebakken hapjes mee en met handen en voeten komen we een heel eind.

Het gaat nu veel beter

Met Karim gaat het veel beter. De duidelijkheid, structuur en behandeling van de instelling doen hem goed. In het begin waren er wat incidenten maar nu gaat het hartstikke goed. Hij begrijpt beter hoe het werkt in Nederland. Eigenlijk wil hij tot zijn 18e in deze instelling blijven.

Na het eerste bezoek, volgen er meer en iedere rit wordt er meer Nederlands gesproken. Ouders zijn  erg dankbaar dat ik moeder naar hun zoon breng, want vader wil hij nog niet zien, maar ik doe het graag. Als ik zie hoeveel dit voor hen betekent, kan ik zelf alleen maar dankbaar zijn dat ik dit mag doen.

Caroline Quarles van Ufford. Jeugdbeschermer

Uiteraard heeft Karim in het echt een andere naam