Welkom op onze
blogpagina!

Zo’n anderhalf jaar geleden brachten de Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd en de Inspectie Justitie en Veiligheid het rapport ‘Kwetsbare kinderen onvoldoende beschermd’ uit. Met grote interesse heb ik dat rapport toen gelezen. Niet wetende dat dit rapport ervoor zou zorgen dat ik het komende jaar vooral daarmee bezig zou zijn.

Wat stond er in dat rapport?

De inspecties vinden het onaanvaardbaar dat kinderen en hun ouders die ons het meest nodig hebben op de juiste hulp moeten wachten en vaak dan nog niet de meest passende hulp krijgen. En dat is het ook natuurlijk. In de hele jeugdzorgketen is er sprake van complexe problematiek die uitstijgt boven de verantwoordelijkheid van een bestuurder, maar wat samen met de gemeenten, Raad voor de Kinderbescherming, Veilig Thuis en zorgaanbieders opgelost moet worden. Factoren die hierin een rol spelen zijn zwaarte van de problematiek van de gezinnen in de jeugdbescherming, personeelstekorten, verloop en verzuim van personeel, onvoldoende direct inzetbare, passende hulp en onvoldoende financiële zekerheid.

Het zijn zorgelijke en pittige conclusies die de inspecties trokken. Tegelijkertijd voelde ik ook opluchting. Eindelijk is er landelijk aandacht voor de knelpunten en wordt de urgentie gevoeld om hier gezamenlijk de schouders onder te zetten om er verandering in aan te brengen.

Wat hebben we daarna gedaan?

De gemeenten waar wij mee samenwerken besloten om de tarieven van de wettelijke maatregelen zoals een ondertoezichtstelling (OTS) of jeugdreclasseringsmaatregel gelijk te trekken. Een OTS in de ene regio, wordt nu hetzelfde gefinancierd als in onze andere regio’s. Daarnaast besloten diverse gemeenten om extra geld beschikbaar te stellen voor caseloadverlaging. Ontzettend fijn! Maar lost deze caseloadverlaging de knelpunten op zoals beschreven in het rapport?

Hoe hebben we onze jeugdbeschermers hierin betrokken?

We besloten het binnen de eigen organisatie te bespreken met een groot aantal van onze collega’s. Er volgden interessante gesprekken met leden van de cliëntenraad, jeugdbeschermers, gedragswetenschappers en teammanagers. Wat een schat aan ervaring! Natuurlijk waren er tussen de regio’s wel wat verschillen, maar globaal werden er toch drie duidelijke wensen uitgesproken:

• help ons bij de zoektocht naar passend zorgaanbod;
• wat zou het fijn zijn als we meer tijd hebben voor in de gezinnen;
• kunnen we meer ruimte creëren om een collega mee te vragen met complexe gesprekken of om samen even te sparren.

Wat hebben wij met deze informatie gedaan?

Samen met collega’s was aan ons de schone taak om bovenstaande om te bouwen naar een plan. Wat vond ik dat spannend! Maar gestaag kwamen we tot een mooi gezamenlijk plan.

Hieronder is het plan schematisch weergegeven. Het idee achter het plan is dat we willen onderzoeken wat nu écht het beste werkt en waar de cliënten het meest bij geholpen zijn. Daardoor hebben we ervoor gekozen om vier verschillende interventies uit te voeren en deze te laten onderzoeken.

Hoe staat het plan er nu voor?

Inmiddels zijn we een half jaar verder. We zijn in een sneltreinvaart van start gegaan. Dit heeft voor het volgende gezorgd:

• Er zijn vierentwintig jeugdbeschermers extra aangenomen, zodat er meer tijd is in de gezinnen. Dertien jeugdbeschermers voeren op verzoek van de jeugdbeschermer ondersteunende werkzaamheden uit. Een win-win situatie. Deze jeugdbeschermers kunnen het vak leren zonder een volle caseload en ondersteunen hierbij de huidige jeugdbeschermers (Interventie 1 & 2).
• Vier jeugdbeschermers zijn aan de slag als zorgcoördinator. Zij ondersteunen de jeugdbeschermers bij het zoeken naar passende hulp. We willen vraaggericht naar de zorgaanbieders aangeven wat wij wensen voor het gezin, zodat zij daarna kunnen bepalen hoe de hulp wordt ingezet (Interventie 3).
• In alle regio’s zijn bijeenkomsten georganiseerd waarbij we samen met Peter Dijkshoorn (voorheen kinder- en jeugdpsychiater en bestuurder bij Accare en tegenwoordig lid van het ondersteuningsteam Zorg voor Jeugd) hebben gekeken naar wat invloed heeft op en wat kan bijdragen om de beweging naar minder uithuisplaatsingen te maken (Interventie 4).

Is het dan allemaal rozengeur en maneschijn?

Nee, dat helaas toch niet. Er liggen nog genoeg uitdagingen op ons te wachten. Want wat is ‘vraaggericht’ eigenlijk? En hoe kunnen we nu samen met de zorgaanbieders, de gemeenten, de Raad voor de Kinderbescherming en Veilig Thuis aan de slag met het verlagen van het aantal uithuisplaatsingen? Daarnaast is het natuurlijk hartstikke fijn dat we vierentwintig nieuwe collega’s hebben, maar nu komt de uitdaging om deze collega’s ook voor onze organisatie te behouden.

Tot slot hebben we de verwachting dat al onze acties ook echt gaan zorgen voor een kwaliteitsimpuls voor de gezinnen én voor werkdrukverlaging van de jeugdbeschermers. Ik ben heel benieuwd wat de gezinnen én de jeugdbeschermers daar straks in het onderzoek over gaan zeggen!

Anita Gabriëls,
Projectleider Verbeterplan 2021
Jeugdbescherming west

Foto: Jeugdbescherming west