Welkom op onze
blogpagina!

Om ervoor te zorgen dat iemand de hulp krijgt die hij of zij nodig heeft, moet je creatief zijn en goed samenwerken met andere partijen. Sommige situaties zijn extra ingewikkeld en als het dan lukt om een goede plek te vinden, is dat fantastisch. In het kader van ‘successen moet je delen’ en om anderen te inspireren en er samen voor te zorgen dat we doen wat het beste is voor het kind, vertelt Tanja van het Expertiseteam Complexe Zorg, hoe dit is gegaan.

Als er niet snel een oplossing werd gevonden, kwamen een jonge moeder en haar 1,5 jaar oude dochter op straat te staan. Dat konden we niet laten gebeuren! Dus sloegen Horizon, het Leger des Heils en wij van JBwest de handen ineen om dit te voorkomen, en dat is gelukt. Door buiten de kaders te denken, creatief te zijn en het aanbod goed op elkaar af te stemmen, wonen moeder en dochter nu samen in een gespecialiseerde voorziening, met goede, intensieve begeleiding.

Wat was er aan de hand

Sarah is 19 jaar en moeder van Kayleigh van 1 ½ jaar.  Zij wonen samen al langere tijd bij de tienermoederopvang van het Leger des Heils. Zij heeft een vriendje in het oosten van het land. Daar is ze vaak met haar dochter en dat maakt het lastig om haar goed te begeleiden. De begeleiders hebben twee jaar intensief met haar gewerkt en veel bereikt, maar zijn nu op een punt gekomen dat er niet zoveel meer te behalen valt. Sarah en Kayleigh moeten daar weg. Maar omdat ze nog niet in staat is om zonder begeleiding full time voor haar dochter te zorgen, moet jeugdbeschermer Annette op zoek naar een nieuwe plek. Dat moet snel ook, binnen twee weken!

Als we niet snel iets vinden, staan ze op straat

Wat nu? Haar nieuwe vriend woont in een begeleide woonvorm dus daar kunnen ze niet zomaar intrekken. Sowieso heeft ze ook passende begeleiding nodig die ze daar niet bieden. Annette belt stad en land af maar er zijn nergens plekken waar deze moeder met haar kind terecht kan, en al helemaal niet op korte termijn. Als we niets vinden, staan ze volgende week op straat We zetten echt alles op alles, bellen naar verschillende ketenpartners in en buiten de regio, maar het lukt niet.

We moeten toch iets kunnen verzinnen?

Moeten we Kayleigh dan in een pleeggezin plaatsen, terwijl haar moeder al zulke grote stappen heeft gezet? Dat is hartstikke ingrijpend voor allebei. We vinden dat we dat niet kunnen laten gebeuren, er moet toch iets te verzinnen zijn zodat ze bij elkaar kunnen blijven? We steken de koppen bij elkaar en komen tot een creatief voorstel waarbij we verschillende zorgaanbieders nodig hebben.  Het doel: werken aan de opvoedvaardigheden van moeder en tegelijkertijd zicht krijgen op de rol van de nieuwe vriend van Sarah.

We zoeken dus een plek met intensieve begeleiding voor het hele gezin en denken aan een gezinsopname van 3 maanden. Een plek waar Sarah tot rust kan komen, zodat ze ook voor zichzelf dingen kan verwerken. Een plek waar ze ondersteund wordt om te leren in het belang van Kayleigh te handelen en waar ze op een positieve manier in haar kracht kan komen. Tegelijkertijd willen we ook zicht krijgen kijken wat haar vriend kan betekenen zodat we een realistisch plan kunnen maken voor de toekomst. Naast deze intensieve gezinsopname is het belangrijk dat de begeleiding doorloopt als ze daarna weer terugkeren in de regio. Dat betekent dat er praktische hulp, opvoedondersteuning en behandeling geregeld moet zijn. Kortom: een mooi maar intensief traject waarbij we veel verschillende partijen nodig hebben.

We leggen ons plan voor aan de gezinsbehandelaar van Horizon voor de opname en aan de deelnemers van de Pilot HaZo complexe zorg/Trajectfinanciering. In deze pilot werken 10 voor Toekomst van het Leger des Heils, Opvoedpoli, Horizon, William Schrikkergroep en Jeugdbescherming west samen. Precies de ketenpartners die we nodig hebben om Sarah te begeleiden bij terugkeer in de regio. Op donderdagmiddag gooien we de lijnen uit en vullen we de aanmeldformulieren in.

Een nieuwe start

De volgende dag krijgen we goed nieuws: alle hulpverlenende instanties willen meewerken aan dit traject. De week erna is de intake en ze kunnen meteen terecht. We zijn superblij dat het gelukt is; binnen twee weken een passende plek. Sarah realiseert zich dat dit een bijzondere kans is om een nieuwe start te maken.

In eerste instantie schrikt Sarah zich rot en is ze helemaal niet zo positief als ze de huis van de gezinsopname ziet: ‘Moet ik hier gaan wonen, in the middle of nowhere, zonder andere huisgenoten?’ Kayleigh heeft het wel gelijk naar haar zin. Ze heeft veel ruimte om te spelen en om haar net geleerde loopkunsten te oefenen. Als vrij snel is ook Sarah om, zij en haar vriend gaan voortvarend aan de slag. Ze hebben veel te doen en veel te leren. Hoe het afloopt weten we nog niet. Maar iedereen doet zijn uiterste best om er een succes van te maken.

Tanja Mook, gedragswetenschapper Expertiseteam Complexe Zorg

Omwille van de privacy zijn de namen van de cliënten gefingeerd.