Welkom op onze
blogpagina!

‘Hoe het toch komt dat die werkdruk in de jeugdzorg altijd zo hoog is?’ vroeg iemand mij afgelopen weekend op een verjaardag. We hebben immers als beroepsgroep de publiciteit gezocht en daarbij luidkeels ons beklag gedaan over de situatie in onze sector. Met de drukbezochte manifestatie van begin september nog vers in mijn geheugen, probeer ik een zo goed mogelijk antwoord te formuleren op de vraag die mij wordt gesteld. Honderd verschillende antwoorden, die allemaal waar zijn, schieten door mijn hoofd. Wat ís het nou wat die werkdruk zo enorm hoog maakt?

Leuren met kinderen

Die regeldruk, daar moeten ze eens iets aan doen! Maar is dat nou wat de werkdruk echt zo hoog maakt? Of is het dan het hulpverleningsaanbod wat in aantal schromelijk tekort schiet? Het leuren met kinderen om ze diezelfde avond weer op een goede plek en het liefst ook duurzaam in een bed te krijgen. Of is het de tijd die je kwijt bent aan het puzzelen met je informatie in het toch nog wel nieuwe format van het gezinsplan? Misschien is het ook wel het onderhandelen met de zorgaanbieder over de centen en bepalingen die nodig zijn, wat er wel en niet kan uit die toewijzing en hoe een gezin het beste geholpen kan worden. Zou het ook kunnen dat die werkdruk oploopt doordat ook onze eigen organisatie vraagt om allerlei papiertjes in te vullen, of een computersysteem dat ook op moment van schrijven best wel traag is?

Mensen die stuk voor stuk bevlogen zijn

Een eenduidig antwoord op de vraag die mij werd gesteld is er niet. Alle bovenstaande punten zijn voor een groot of iets kleiner gedeelte debet aan de ervaren werkdruk in onze sector, in onze organisatie en in onze basisteams. Waarschijnlijk kunnen we er met elkaar nog wel 100 verzinnen. Soms vraag ik me af wat mij drijft om elke dag toch weer uit mijn bed te komen en naar mijn werk te gaan. Uiteindelijk zijn dat natuurlijk alle kinderen waarvoor wij, hopelijk, van betekenis zijn. Maar ik besef me ook iedere dag weer wat een feest het is om te werken met mensen die stuk voor stuk bevlogen zijn, die zo hard werken en die echt alles op alles zetten om het voor de kinderen en de gezinnen beter te willen maken. Wat mij energie geeft, is om elke dag weer onderdeel te mogen zijn van die bevlogenheid. Het is echt niet altijd makkelijk, maar we doen het wel met elkaar!

Ingrid