Welkom op onze
blogpagina!

Sociale media: de één vindt het fantastisch, de ander vervloekt het. De één is dagelijks actief, de ander bijna nooit. De één heeft meerdere sociale media-accounts, de ander heeft alles verwijderd. Maar binnen Jeugdbescherming west hebben veel mensen één ding gemeen wat betreft sociale media: bijna iedereen had een social-media-leven voordat ze gingen werken in de jeugdzorg en (g)een social- media-leven nadat ze waren begonnen met werken in de jeugdzorg. En die twee ‘levens’ verschillen als dag en nacht van elkaar.

Sociale-media-bedreiging

Het is een normale dinsdagochtend. De e-mails komen binnen en de telefoon gaat. Een teammanager en jeugdbeschermer staan aan mijn bureau. Ik zie aan de gezichten dat het weer raak is. Er is een nieuwe sociale-media-dreiging. Er staat een filmpje op Twitter waarin een cliënt onze jeugdbeschermer uitmaakt voor een leugenaar, voor een oplichter. Voor alles wat hij niet is. Er zijn zonder toestemming opnames van de jeugdbeschermer gemaakt en die worden inmiddels verspreid. Opnames waarin de jeugdbeschermer, onbewust van het feit dat hij wordt opgenomen, te horen is en in de uitvoering van zijn werk een gesprek voert met als doel een kind in nood te helpen. Een kind bij te staan in een afschuwelijke situatie en de veiligheid te bieden waar het recht op heeft. Een integer en open gesprek. Een gesprek waarvan later blijkt dat dit door de opnamemaakster met een andere bedoeling is gevoerd, namelijk om het op te nemen.

Opnames zonder toestemming

Dit alleen is natuurlijk al vreselijk. Dat er opnames worden gemaakt die zonder toestemming worden verspreid. Opnames waarin de naam van de jeugdbeschermer openlijk te horen is omdat hij zich uit de gebruikelijke beleefdheid voorstelt. Weg privacy. Maar als dat nog niet erg genoeg is, wordt het gesprek en het filmpje daarna nabesproken. En dan komt het meest bizarre gedeelte. Alle woorden, alle zinnen die de jeugdbeschermer heeft gebruikt, worden verdraaid. In de nabespreking van het opgenomen gesprek in de video wordt gesuggereerd dat het gesprek iets heel anders zou laten zien. De hele context wordt verdraaid. Het gesprek wordt in een kwaad daglicht geplaatst en voor een andere agenda gebruikt dan het helpen van het betreffende kind.

Slapeloze nachten

Ik hoef denk ik niet uit te leggen wat dit doet met de jeugdbeschermer. Er zijn talloze slapeloze nachten geweest en het gevoel van verraad is groot. Hoe kan dit gebeuren? Buiten de vraag naar strafbaarheid van dit handelen, is de vraag hoe iemand erop komt om een jeugdbeschermer op de sociale media kapot te maken met smadelijke of zelfs lasterlijke beweringen. Een jeugdbeschermer die staat voor de kinderen, die staat voor de gezinnen. Iedere dag probeert hij bij te dragen aan de veiligheid van de kinderen, de gezinnen bij te staan in een moeilijke tijd. En dat is niet makkelijk en gaat je niet in de koude kleren zitten. Maar er is passie en passie heb je nodig voor het uitoefenen van dit beroep.

Online agressie

Wij zijn dankbaar en trots dat we door alle goede hulp binnen de organisatie deze jeugdbeschermer kunnen bijstaan. Om te zorgen dat de jeugdbeschermer de moed niet verliest. Dat de jeugdbeschermer niet bij de pakken neer gaat zitten. En dat we de jeugdbeschermer niet verliezen, want dat is de realiteit. Door zo’n dreiging, door deze online agressie, verliezen wij mensen. Meer dan bekwame collega’s die er niet meer tegen kunnen omdat zo’n bedreiging onder de huid gaat zitten.

Hoop

En wat betreft het filmpje. Natuurlijk doen we aangifte. We hopen daarnaast dat het snel verwijderd wordt. Maar dat is uiteindelijk niet onze allergrootste hoop. We hopen het allermeeste dat we de dialoog kunnen aangaan met de vaders en moeders die dit verspreiden. Hoe kunnen we nou tot elkaar komen? Hoe kunnen we elkaar wellicht begrijpen? Elkaar verder helpen? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat de sociale media niet meer gebruikt wordt voor het zwartmaken van (jeugd)professionals? Want één ding is zeker. We hebben veel verschillen, maar we hebben ook met z’n allen één ding gemeen: we willen dat de kinderen veilig zijn en het allerliefste in hun eigen gezin. Het persoonlijk belasteren van mensen die hun moeilijke en complexe werk doen, helpt daar niet toe, maar brengt onnodige schade toe.

Laura Vols, communicatieadviseur

Foto: Pixabay