telSpoed & crisis
trost op jeugdzorg

Trots op mijn werk

#over jbwest

De afgelopen jaren heb ik er wel eens aan gedacht om de handdoek in de ring te gooien. Met andere woorden om met mijn baan als jeugdbeschermer te stoppen. Op die momenten was ik vooral moe van en leeggezogen door alle negatieve reacties. Toch stopte ik er niet mee. Ik kon het gewoon niet. Ik zou te veel mooie dingen missen en opgeven past zeker niet bij mijn enorme doorzettingsvermogen.

Op 15 juni 2020 was het twaalf jaar geleden dat ik in dienst kwam als jeugdbeschermer en ik de overstap uit de kinderpsychiatrie maakte. Op dat moment nog niet wetende wat een baan als jeugdbeschermer allemaal met zich mee zou brengen.

Trots op mijn vak

Maar wat ben ik trots dat ik dit prachtige, dynamische en -o- zo ingewikkelde vak mag uitvoeren. En hoe tegenstrijdig is het dat ik die trots bijna nooit uit, want er wordt regelmatig negatief gesproken over ‘ons’. Veroordelend, agressief en over één-kam-scherend. Ik kijk vaak wel uit wat ik zeg als mensen vragen welk werk ik doe.

Maar dat is toch zonde? Er zijn zoveel mooie verhalen te vertellen en zoveel mensen die wèl een goede ervaring hebben. Ik ben de afgelopen jaren voor veel kinderen en jongeren hun vaste en vertrouwde gezicht geweest. Ik heb deze kinderen vanuit zeer schrijnende situaties omhoog helpen klimmen, met ze gelachen, maar het ook moeilijk en zwaar gehad. Soms wil je zo graag, maar kan het niet omdat er regels en wetten zijn waar je je aan dient te houden.

Mensen met passie

En toch, ondanks dat, heb ik in de afgelopen twaalf jaar meer positieve reacties gekregen over de samenwerking dan negatieve. En dát houdt mij op de been. Ondanks alle verantwoordelijkheid die op mijn schouders rust. Ik hoop de komende tijd van nog meer kinderen en jongeren hun vaste en vertrouwde gezicht te zijn en dat ik bij nog meer gezinnen positief kan afsluiten.

Maar wat ik vooral hoop, is dat er wat vaker gezien wordt dat er binnen de jeugdbescherming mensen werken met passie, bevlogenheid en een heel groot warm hart. Als er één ding is wat ik zeker weet, dan is dat het wel!

Mirjam, jeugdbeschermer

Foto: Pixabay 


Lees ook onze andere praktijkverhalen op de website

Reacties op dit bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Archief

Tags