Welkom op onze
blogpagina!

Sebastiaan van 17 jaar is opgepakt. Het is de eerste keer dat hij met justitie in aanraking is gekomen maar wel gelijk met een heftig delict: poging tot doodslag. Hij zou met een hakbijl een leeftijdgenoot hebben aangevallen. Omdat er vermoedelijk sprake is van autisme, is het belangrijk dat hij een vast contactpersoon krijgt.

Hoe komt iemand tot zo’n daad?

De rechtercommissaris heeft het voorarrest verlengd met 14 dagen en een dubbel persoonlijkheidsonderzoek aangevraagd. Dit betekent dat zowel een psycholoog als een psychiater onderzoek gaan doen om een zo goed mogelijk beeld te krijgen over Sebastiaan. Want hoe kan het dat een jongen waar eigenlijk nooit problemen mee zijn geweest, tot zo’n daad komt? Is hij toerekeningsvatbaar? Ligt er persoonlijkheidsproblematiek ten grondslag? Wat was zijn motief?

Gepest door het slachtoffer

Ouders vertellen dat Sebastiaan zo’n lieve jongen is en dat hij het slachtoffer alleen maar wilde laten schrikken. Sebastiaan werd gepest door het slachtoffer en was boos omdat hij werd buitengesloten. Toen hij niet mee mocht op vakantie met de groep, is het uit de hand gelopen met als resultaat: een heftig incident met veel bloed. Sebastiaan wordt naar de jeugdgevangenis vervoerd. Ouders en Sebastiaan zijn erg overstuur.

Lange juridische procedure

Er breekt een heftige periode aan. Er volgden 3 raadkamers, om de 30 dagen, maar hij mocht niet naar huis om de zitting daar af te wachten. Hij moest in de jeugdgevangenis blijven tot aan de zitting. Nadat de politie het onderzoek had afgerond en het persoonlijkheidsonderzoek klaar was, was geen reden om langer te wachten. Het werd een meervoudige kamer zitting, vanwege de ernst van het delict buigen 3 kinderrechters zich over de zaak en krijgen ze 2 weken de tijd om tot een uitspraak te komen.

Alle kwetsbaarheden van Sebastiaan komen op tafel

Een slachtoffer heeft sinds kort het recht om de gehele zitting bij te wonen en te spreken, eerder was het alleen bij de bespreking van de feiten, niet tijdens het bespreken van de persoonlijke omstandigheden. Het slachtoffer van Sebastiaan heeft er voor gekozen om gebruik te maken van zijn spreekrecht en was aanwezig met zijn familie. Ik merkte dat ik daar last van had vanwege de situatie.  Sebastiaan voelde zich enorm buitengesloten en gepest door het slachtoffer. Deze had hem ook uitgescholden voor autist, wat de kinderrechter benoemde.  Uit het persoonlijkheidsonderzoek zijn kenmerken uit het autisme spectrum gekomen en dit betekende dat alle kwetsbaarheiden van Sebastiaan werden besproken tijdens de zitting. Ik kreeg daar een naar gevoel van in mijn buik. Het was duidelijk dat zowel Sebastiaan als ouders het als erg vervelend hebben ervaren.

De voorlopige hechtenis werd alsnog niet geschorst en Sebastiaan moest tot aan de uitspraak nog terug naar de jeugdgevangenis.

Weer naar huis

Sebastiaan wordt veroordeeld tot een jeugddetentie, waarvan een deel voorwaardelijk. Omdat hij zolang in voorarrest heeft gezeten, mocht hij de dag na de uitspraak naar huis. Hij moet zich wel door ons laten begeleiden en zich verplicht laten behandelen. Hij gaat direct fulltime aan het werk, de hele zomervakantie door. De behandeling kan snel starten. Daar zal hij vooral moeten leren om op een andere manier met zijn emotie en frustraties om te gaan zodat het niet meer zo hoog oploopt.

Hij heeft het achter zich gelaten

Eigenlijk heeft hij al veel geleerd over zichzelf door de vele gesprekken in de jeugdgevangenis, met de groepsleiding, raadonderzoeker, jeugdreclassering, ouders, psychiater en psycholoog. Hij praat meer over wat er in hem omgaat. Ook ouders zijn meer alert en praten met hem over hoe het met hem gaat. Na een aantal gesprekken met de behandelaar lijken er weinig aanknopingspunten meer om door te gaan. Sebastiaan heeft het achter zich gelaten, hij wil het er eigenlijk niet meer over hebben. Hij heeft een nieuw leven opgebouwd, doet een nieuwe opleiding op een nieuwe school, heeft nieuwe vrienden en een bijbaantje.

De behandeling is dus vroegtijdig gestopt maar hoe erg is dat eigenlijk? Want wat kan je nog als een jongere niet meer wil, het niet meer nodig vindt, ouders het niet nodig vinden, de kans op herhaling laag is … Maar laten we eerlijk zijn… de kans dat hij in eerste instantie tot een dergelijke daad zou komen… was ook laag…

Caroline Quarles van Ufford, jeugdbeschermer Jeugdbescherming west

Natuurlijk heeft Sebastiaan in het echt een andere naam.