Welkom op onze
blogpagina!

Laatst zat ze tegenover me, boos en gefrustreerd: een uitgeputte moeder die het niet eens was met het advies en het plan dat we vanuit de ExpertTafel hadden gemaakt. Deze moeder wilde mij er apart over spreken en had tijdens de bespreking besloten er niet veel over te willen zeggen. Ze had op dat moment duidelijk geen trek in discussie. Er was ontzettend veel aan de hand in het gezin en er waren weinig beschermende factoren meer…

Vandaar dat we met elkaar, een vertegenwoordiging van de grootste jeugdzorg- en ggz-instellingen in de regio (de ExpertTafel), de casemanager én de gezinsleden, een week daarvoor uitgebreid hadden besproken hoe we het tij konden gaan keren. Zodat iedereen weer rust zou krijgen en wist waar hij of zij aan toe was. En, last but not least, dat het weer leuk zou kunnen worden thuis.

Ik herinnerde me haar eigen verhaal

Onderdeel van het advies was een gezinsopname. Een gezinsopname is een behandeling waaraan het hele gezin deelneemt, waarbij relaties en communicatie binnen het gezin bloot gelegd worden om deze waar nodig te verbeteren. Zo’n opname duurt drie maanden. Een indringende interventie omdat je als kind nou eenmaal je ouders nodig hebt om van en samen mee te leren. En daar ging het mis: moeder was vastberaden niet te gaan. Wat ik ook zei, hoeveel voorbeelden ik er ook bijhaalde – een goudvis kan toch ook niet zonder water – ze ging niet. Ik keek naar haar en zag haar hart hard kloppen. Zó hard dat ik het heel duidelijk kon zien.

Ik herinnerende me haar eigen verhaal. Als puber was ze van instelling naar instelling verkast. Het idee van een gezinsopname en weer lange tijd in een instelling te moeten verblijven, had op haar een verlammend effect. Van er alleen al over te moeten praten, raakte ze in paniek. Hoe erg ze haar pijn ook probeerde te verbergen door boos te doen; haar lichaam verraadde haar. Haar zo te zien lijden, raakte me. We moeten doen wat werkt, schoot er door mijn hoofd, en dit gaat niet werken zo.

We besloten het plan niet af te breken, maar aan te passen. Wél een gezinsgerichte aanpak, máár met een gezinsopname van slechts een week. De rest van het plan bogen we op creatieve wijze om. Moeder ontspande al iets meer; dit was op deze manier te overzien voor haar.

Behoeften en verlangens moeder voorop

Ik hoop zo dat ze het gaan redden met elkaar én dat het plan voldoende blijkt om alle gezinsleden tot bloei te laten komen. Dat het me zorgen baart, daar ben ik eerlijk over geweest. Maar ik ben ook blij dat we met het nieuwe plan de behoeften en verlangens van deze moeder voorop hebben gezet. Alleen zo krijgt ze een eerlijke kans om te profiteren van de geboden hulp, daar ben ik van overtuigd. En haar groei en ontwikkeling zijn de basis voor de groei en ontwikkeling voor haar kinderen.

Ze beloofde terug te komen over een tijdje om te vertellen hoe het er voor stond. ‘En wat krijg ik van je als het me is gelukt op mijn manier?’ vroeg ze, zichtbaar meer ontspannen. ‘Een grote bos bloemen natuurlijk, omdat dat gevierd moet worden!’ antwoordde ik. ‘Deal.’

Nicoline den Ouden, projectmanager Expertiseteam Complexe Zorg

Foto: Pixabay