Welkom op onze
blogpagina!

Jeugdbeschermers, ze hebben een zware taak en functie in de maatschappij. Hun werk komt met enige regelmaat negatief in het nieuws, maar het zijn geen robots. Bij de juridische afdeling spreken we dagelijks met verschillende jeugdbeschermers. Ze komen een korte vraag stellen, leggen een complexe casus op je tafel om mee te denken of willen gewoon even ‘klankborden’ met ons. Vaak vertellen ze daarbij (terloops of juist met lichte emotie) dingen over hun werk die een stevige indruk maken op mij als niet-jeugdbeschermer. Finesses, details of juist randverschijnselen die bedoeld of onbedoeld bij hun werk komen kijken maar waarvan het brede publiek zich waarschijnlijk niet realiseert dat dit zo is. Ik neem u daarom graag even mee naar een aantal van mijn collega’s:

• de jeugdbeschermer die vertelt dat hij met drie jonge kinderen naar de begrafenis is geweest van hun moeder die door hun vader is omgebracht. Met tranen hoog beschrijft hij hoe hij de kinderen afscheid moest laten nemen van hun in de kist opgebaarde moeder.
• de jeugdbeschermer die zeer ernstig bedreigd wordt door een vader omdat de rechter heeft bepaald dat hij het komende jaar geen contact mag hebben met zijn kind. De bedreigingen zijn dermate serieus dat zij thuis een beveiligingscamera van de politie krijgt en maanden moet rondlopen met een persoonlijke alarmknop. En nee, de focus op de veiligheid van het kind verandert niet door de bedreigingen maar, ja, ze is wel bang voor haarzelf én haar gezin.
• de nieuwe jeugdbeschermer, zelf net voor het eerst vader geworden, die met een ervaren collega zijn eerste uithuisplaatsing moet uitvoeren met een jonge baby. Dat moest even goed een plekje krijgen daarna.
• de jeugdbeschermer die net een ernstig fysiek mishandeld vierjarig meisje acuut uit huis heeft geplaatst en met een licht overslaande stem vertelt dat ze zoiets nog nooit heeft gezien in haar carrière.
• de jeugdbeschermer die supergefrustreerd vertelt dat twee vechtende ouders maar niet inzien dat hun eigen vechtende gedrag de grootste bedreiging is voor de ontwikkeling van het kind waar ze allebei juist zoveel van houden.
• de jeugdbeschermer die een dertienjarige jongen die in een pleeggezin aan het herstellen is van een zware operatie, moet vertellen dat zijn moeder boos zonder hem naar hun thuisland is teruggegaan omdat de kinderrechter haar niet volgde in haar keuze voor een alternatieve genezer voor hem en vervangende toestemming heeft gegeven voor het operatief laten verwijderen van een levensbedreigende tumor.
• de jeugdbeschermer die zichtbaar aangeslagen vertelt dat de rechtbank  zojuist heeft besloten dat een baby dat slachtoffer is geweest van ‘shaken babysyndroom’ naar huis moet.

Maar ook de vrolijkere kant:

• jeugdbeschermers die elkaar blij en trots vertellen dat hun pupillen hun eindexamens hebben gehaald en vrolijk GESLAAGD!-kaartjes aan het schrijven zijn.
• de jeugdbeschermer die met een jongere naar de nieuwe Minions-film gaat omdat de jongen die heel graag wilde zien.
• de jeugdbeschermer die naar het afzwemmen van een meisje gaat omdat haar ouders om geloofsredenen niet willen komen en naast pleegouders luid applaudisserend op de tribune zit.

Die jeugdbeschermers… geloof me: het zijn net mensen!

Laura Goei
senior jurist
Jeugdbescherming west

Beeld: Pixabay