Welkom op onze
blogpagina!

Als een jongere 18 jaar wordt en hij is zelf van mening dat hij geen hulp nodig heeft, moet ik hem als jeugdbeschermer laten gaan. Hij is dan namelijk voor de wet volwassen dus zelf verantwoordelijk. Veel jongeren die al langer onder toezicht staan zijn blij als ze 18 worden. ‘Eindelijk vrij en geen jeugdzorg meer!’

Je probeert hen hier zo goed mogelijk op voor te bereiden maar de stap is echt heel groot omdat deze jongeren over het algemeen minder volwassenen om zich heen hebben die hen kunnen helpen. Zij moeten echt alles zelf doen: van het zorgen dat ze op tijd opstaan en naar school gaan tot het zorgen voor huisvesting en alle administratieve rompslomp.

Even op een rij wat er zoal op hen afkomt:

• Zelf regelen van inkomen uit werk, uitkering en/of studiefinanciering.
• Zelf regelen van ziektekostenverzekering en andere verplichte verzekeringen.
• DigiD aanvragen.
• Zorgtoeslag regelen.
• Huisvesting realiseren, betalen, onderhoud plegen zo nodig en alle vaste lasten die daarbij komen betalen.
• Een huishouden runnen; boodschappen, schoonmaken, wassen en afwas.
• Structuur aanbrengen in eigen leven; wekker zetten, op afspraken komen etc, iedere dag naar werk of school gaan.
• Sociale contacten aangaan, bijhouden en in balans houden met alle andere verantwoordelijkheden.
• Inkomsten en uitgaven in balans houden.

Allemaal dingen waar een gemiddelde 18 jarige zich niet mee bezig houdt. Die hebben wel wat anders aan hun hoofd. Daarbij zijn jongeren van 18 jaar vaak nog erg impulsief en overzien ze niet altijd de gevolgen van wat ze doen. Dat is normaal, dat hoort bij de leeftijd, maar deze jongeren zijn extra kwetsbaar. De gemiddelde 18 jarige die uitstroomt bij de Jeugdbescherming heeft het idee dat hij het allemaal kan en dat hij/zij geen hulp meer nodig heeft. Het is fijn als er nog een netwerk om het kind heen is van ouders of familie. Soms kan het pleeggezin dit netwerk nog zijn. Maar wat is er voor de jongeren die hier niet op terug kunnen vallen?

Bij wie kunnen zij terecht als ze het toch niet redden? Bijvoorbeeld als het misgaat omdat ze aankopen hebben gedaan die zij eigenlijk niet kunnen betalen? Of wanneer ze op een andere manier in de problemen komen? Het is belangrijk dat zij weten op wie ze dan terug kunnen vallen, dat er iemand is die een oogje in het zeil houdt. Feit is dat de Jeugdbescherming weg valt omdat er geen wettelijke grond meer is (met als uitzondering een jeugdreclasseringsmaatregel, die wel soms doorloopt na 18).

Is dit nu de vraag aan het lokale wijkteam? Of moet ik ergens anders zijn? In de huidige situatie is deze overgang niet goed geregeld. Dat moet anders.

Natuurlijk moeten deze jongeren hun vleugels uit kunnen slaan en laten zien dat ze het kunnen maar niet zonder vangnet, want dat is onverantwoord!

Susan, jeugdbeschermer bij Jeugdbescherming west