Spoed & crisis
Maak hieronder uw keuze
Archief
Tags
Hier delen wij ervaringsverhalen geschreven door collega’s, netwerkpartners, cliënten en andere betrokkenen in de jeugdzorg.
Een pleegpuppy
Soms is het iets heel ‘simpels’ dat een kind kan helpen om zichzelf beter te voelen of de pijn die het voelt te verzachten. Alleen moet je er soms maar net achter komen wat dat ‘simpele’ dan is. Dat had ik ook met mijn pupil Amira, die…
Lees verder
Online agressie, wat doet dat met ons?
Sociale media: de één vindt het fantastisch, de ander vervloekt het. De één is dagelijks actief, de ander bijna nooit. De één heeft meerdere sociale media-accounts, de ander heeft alles verwijderd. Maar binnen Jeugdbescherming west hebben veel mensen één ding gemeen wat betreft sociale media: bijna iedereen…
Lees verder
De rugzak van Ismaël
Alle kinderen hebben een rugzak. Een rugzak met herinneringen en gebeurtenissen die ze in hun leven meemaken en waardoor ze het kind zijn wat ze zijn. Helaas zien we in de jeugdzorg dat deze rugzakken bol staan van nare herinneringen, gebeurtenissen en trauma’s. Zo ook bij Ismaël.…
Lees verder
Als het hoekje onder je bed het meest veilige plekje is…
Twee grote ogen kijken je aan. De mevrouw van de jeugdbescherming ligt plat op haar buik voor je bed en praat zachtjes tegen je. Ze lacht vriendelijk en zegt dat je gewoon haar hand kunt pakken. Je hoort je moeder schreeuwen en gillen. Altijd als dat gebeurt,…
Lees verder
Bedreigd worden: Gaat dat ooit uit je systeem?
‘Woon je hier alleen?’, vraagt de agent die in mijn woonkamer staat. Wanneer ik knik, geeft hij droog aan dat dat de boel allemaal niet persé makkelijker maakt. Samen met een collega inspecteert hij rustig mijn woning en nemen ze met mij een aantal veiligheidsmaatregelen door. Ik…
Lees verder
De schoenen van Daniël
Als ik met pensioen ga en een boek schrijf over mijn werk in de jeugdbescherming, dan maakt het volgende verhaal 100% een verschijning. In de twaalf jaar dat ik werk bij Jeugdbescherming west, heb ik slechts één keer een dergelijke vraag gehad. Gelukkig maar! In mijn telefonische…
Lees verder
Lina en haar vader
Dus daar zitten we dan. De jeugdbeschermer en ik. Achter de computer. Met bellen kwamen we niet voorbij de wachtrij van vijftien minuten. Superslim vonden we onszelf om de aangeboden chatoptie aan te klikken. ‘Spreek jij Noors?’ We lachen optimistisch, maar ook een beetje schaapachtig naar elkaar.…
Lees verder