telSpoed & crisis
jeugdbescherming

Wanneer is goed ‘goed genoeg’?

#praktijkverhalen

Als gedragswetenschappers bij het Expertise Complexe Zorg (ECZ) zien we geregeld de dilemma’s waar de jeugdzorgwerkers mee te maken hebben. Zeker nu de doorbraakaanpak focust om gezinnen tijdig passende zorg te bieden, spelen deze vraagstukken op. We zien duidelijk de intentie bij jeugdhulpverleners altijd de passende zorg te willen inzetten. We zijn ons bewust dat juist die passende zorg een duurzame oplossing moet bieden. Alleen zien we ook in het systeem dat dit niet altijd realistisch is. Dat gezinnen met minder of alternatieven genoegen moeten nemen. Soms biedt dat kansen, maar soms ook faalervaringen. In deze blog neem ik jullie mee in enkele dilemma’s om te laten zien dat het antwoord niet altijd eenvoudig is of dat de oplossing voorhanden is.

Cherise

Een pittige zeventienjarige dame genaamd Cherise kan plotseling niet meer thuis wonen. Ze komt in de crisisopvang terecht en heeft geen enkel perspectief. Vanuit het ECZ ondersteunen we in de toeleiding naar een behandelplek en wordt er met gemeente contact gelegd over een WMO. Alleen het traject staat nog niet helemaal klaar en de crisisopvang wil stoppen met de opvang van Cherise, wat nu? Een nieuwe plek zoeken, weer terug naar huis of volhouden?

Kylian

Het jongetje Kylian is vijf jaar en heeft een heel specifieke zorgvraag. Zo specifiek dat er een indicatie voor langdurige zorg is aangevraagd. Daarbij is thuiswonen eigenlijk niet haalbaar. Alleen voor zulke jonge kinderen is er nauwelijks plaats in de langdurige zorg en duurt wachten lang! De veiligheid in het gezin is onvoldoende.  Wachten kan eigenlijk niet, maar er is ook geen passende plek. Hoe kunnen we deze situatie oplossen, wat kan er ter overbrugging gedaan worden en hoe kan de wachttijd verkort worden?

Naoufal

Na een intensieve observatie en behandelplek wil Naoufal, dertien jaar, weer in de regio komen wonen en dichterbij zijn moeder zijn. De moeder heeft ook wel mogelijkheden om voor Naoufal te zorgen, maar de zorgbehoefte is zo groot dat dat niet volledig kan. Er wordt gezocht naar een gezinshuis, maar deze zoektocht levert niets op. Uiteindelijk duurt de zoektocht zo lang en ontbreekt het Naoufal aan perspectief waardoor het misgaat op de plek waar hij zit. Om een gesloten plaatsing te voorkomen, wordt besloten Naoufal thuis te plaatsen met extra zorg. Er wordt een maatwerkplan gemaakt en aan alle deuren wordt opnieuw geklopt voor een passende oplossing. Door de vasthoudendheid vanuit het ECZ wordt er met inzet van een nieuw zorgaanbod uiteindelijk een gezinshuis gevonden en is er niet uitgeweken naar tijdelijke behandelgroepen.

Niels

Bij de dertienjarige Niels loopt het thuis al langer niet lekker. Er zijn diverse plannen met het gezin gemaakt, maar die mislukken steeds. Uiteindelijk wordt Niels op een overbruggingsplek geplaatst. Helaas lukt het niet om behandeling in te zetten en laat Niels steeds meer zorgelijk gedrag zien. Omdat hij qua leeftijd nog jong is, en zijn gedrag vanuit trauma en hechting complex is, is er geen passende verblijfsplek. Zijn gedrag is te zorgelijk voor een gezinshuis. Dat maakt dat Niels tussen wal en schip valt. Perspectief en duidelijkheid blijven uit voor Niels. De situatie van Niels is kantje boord. Het is bijna wachten tot het escaleert. De zoektocht wordt buiten de regio verbreed, waar hopelijk meer mogelijkheden lijken te liggen voor een oplossing.

Goed genoeg?

In al deze voorbeelden speelt de afweging mee: moeten we wachten of kijken we naar een alternatief? Soms ben je genoodzaakt het alternatief in te zetten. Maar de vraag blijft spelen wanneer is goed ‘goed genoeg’? Die vraag is eigenlijk nooit op één moment te beantwoorden en maar al te vaak zien we dat de tijd het zal leren. Heb jij ook een dilemma, deel het met je collega’s en draag het niet alleen! Het ingewikkeldste dilemma dat ik ooit tegen ben gekomen, lees je in de blog ‘Kiezen of delen: minder gedragsproblemen of kortere levensduur?‘ over de keuze tussen meer gedragsproblemen of een kortere levensduur!

Tanja Mook
Gedragswetenschapper Expertiseteam Complexe Zorg
jeugdbescherming west

** De namen van de genoemde kinderen zijn niet hun echte namen. In verband met de privacy hebben we voor andere namen gekozen **

Nog een blog lezen van Tanja Mook? Lees de blog: Grensverleggend werken; ook de gemeente aan zet

Foto: Jeugdbescherming west

Reacties op dit bericht

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

For security, use of Google's reCAPTCHA service is required which is subject to the Google Privacy Policy and Terms of Use.

Archief

Tags